شرکت‌های فعال در بازارسرمایه به بیش از ۵۰۰ نماد و به ارزش بیش از ۱،۵۰۰ هزار میلیارد تومان می‌رسند که در صورت لحاظ ارزش ذاتی سهام، این عدد به بیش از ۲،۰۰۰ هزار میلیارد تومان (در حدود ۱۶۰ میلیارد دلار) خواهد رسید.

شرکت‌های فعال در بازارسرمایه به بیش از ۵۰۰ نماد و به ارزش بیش از ۱،۵۰۰ هزار میلیارد تومان می‌رسند که در صورت لحاظ ارزش ذاتی سهام، این عدد به بیش از ۲،۰۰۰ هزار میلیارد تومان (در حدود ۱۶۰ میلیارد دلار) خواهد رسید. 
این ارزش ذاتی (پس از حذف تولیدکنندگان کالاهای واسطه‌ای و شرکت‌های سرمایه‌گذاری) تقریبا کمی بیشتر از ۲۵ درصد تولید ناخالص داخلی (GDP) است؛ یعنی هنوز دو سوم شرکت‌ها و صنایع فعال در اقتصاد کشور وارد بازارسرمایه نشده‌اند (که البته بخشی از این حجم مربوط به شرکت‌های ارائه‌ دهنده خدمات عمومی از جمله بیمارستان‌هاست.)
ورود شرکت‌ها به بازارسرمایه مزایایی به شرح زیر برای آنها خواهد داشت که به اهم آنها اشاره می‌شود.تأمین نقدینگی مورد نیاز برای طرح‌های توسعه و سرمایه در گردش، ارزشیابی سهام شرکت در توثیق سهام و ارزیابی برند، معافیت مالیاتی و در نهایت جذب نقدینگی ناشی از افزایش‌سرمایه از محل آورده و مطالبات بخشی از این موارد است. 
اما چرا بسیاری از شرکت‌ها تمایلی به حضور در بازارسرمایه ندارند؟ معمولا شرکت‌هایی که نیازمند تأمین مزایای برای تأمین نقدینگی مورد نیاز نیستند و از طرفی هنوز در مرحله رشد به سر می‌برند، علاقه‌ای به افشای اطلاعات مالی خود و همچنین سهیم کردن سهامداران خرد در سودهای رو به رشد خود ندارند. بیشترین شرکت‌های رو به رشدی که در چند سال اخیر وارد بازارسرمایه شدند، عمدتا خدماتی بودند که نابرابری وجوه نقد دریافتی در برابر ارزش برند این شرکت‌ها منجر به ورودشان به بازارسرمایه در جهت توسعه سهم بازار آن‌ها شد. 

  • محمدرضا قاسمی-سرپرست تحلیل کارگزاری مبین سرمایه
  • شماره۳۳۳ هفته نامه اطلاعات بورس-صفحه۱۵