صدای بورس- در رابطه با اثرات بیماری کرونا بر روی عملکرد شرکتهای بیمه، دیدگاههای متفاوتی وجود دارد که هرکدام در جای خود به بررسی و برنامهریزی برای اقدام، نیاز دارد.
آنچه ممکن است از ارقام حق بیمهها و خسارتهای گزارش شده در دو ماه گذشته برداشت شود، این است که نسبت خسارت و به تبع آن ضریب خسارت شرکتهای بیمه، پایین آمده و این موضوع در نگاه اول میتواند عملکرد شرکتهای بیمه را با سود خوبی مواجه سازد، ولی آنچه که باید به آن توجه کرد، اثرات این متغیرها (حق بیمه و خسارت) بر روی ساختار مالی (ترازنامه و سود و زیان) شرکتهای بیمه در آینده است.
در صورتی که اثرات رکود تورمی بیماری کرونا را بر اقتصاد ایران بپذیریم، با یک افزایش قیمت در سرمایه اموالی که شرکتهای بیمه در حال حاضر بیمه میکنند و قرار است خسارات احتمالی آنها را در آینده بپردازند، مواجه خواهیم بود. پس شرکتهای بیمه باید در اعلام و تعدیل نرخهای بیمه به شدت مراقبت لازم را به عمل آورند.
همچنین شرکتهای بیمه باید مراقب باشند با آزادسازی ذخایر (به ویژه ذخایر خسارت معوق و ریسکهای منقضی شده) به دلیل پایین آمدن مقطعی ضریب خسارت سود غیرواقعی در صورتهای مالی شناسایی نشود.
شاید یکی از اقداماتی که بیمه مرکزی در تاییده کفایت ذخایر (به ویژه رشتههای شخص ثالث) میتواند انجام دهد، این است که ذخیره خسارت واقع شده و اعلام نشده شرکتهای بیمه را نسبت به دورههای قبل که ممکن است به دلیل بر هم خوردن نسبتهای خسارتی به وجود آید، کاهش ندهد. همچنین شرکتهای بیمه را مکلف کند بر اساس الگوهای وقوع خسارت گذشته، ذخایر مزبور را در حسابهای خود منظور کنند. البته در این روند شرکتهای بیمه نیز باید در مجامع خود به شدت از تقسیم سود ناشی از عملیات بیمهگری به دلیل این موضوع به وجود آمد، پرهیز کنند؛ چه بسا ممکن است در سالهای بعد، شرکتهای بیمه با عملکردهای متفاوت از آنچه در این مدت اتفاق افتاده، روبهرو شوند و توان مالی آنها به خطر بیفتد.