تاریخ انتشار: ۱۸ خرداد ۱۳۹۹ - ۱۷:۱۶

سیاست کلی و کلان بازارسرمایه باید ارائه و توسعه ابزارهای نوین مالی باشد. گواهی سکه یک روزه یکی از ابزارهای نوینی است که محبوبیت خاصی در بین فعالان با توجه به ریسک عملیاتی (operational risk ) کمتر و نقدشوندگی بالاتر در مقایسه با سکه فیزیکی در بین فعالان داشته است.

ابزاری که شاید سال‌ها به طرق مختلف دولت و نظام به دنبال جمع‌آوری دلار و سکه خانگی مردم در بانک‌ها بوده است. شاید این هدف به قدری مهم بوده که حتی بعضی از بانک‌ها در بعضی دوره‌ها قصد داشتند  بهره ارزی روی آن پرداخت نمایند.این موضوع با شکل‌گیری ابزار صندوق‌های طلا رونق گرفت و تبدیل به یک بازار پرگردش شد و حتی بانک‌ها در قبال آنها بهره‌ای نمی‌پردازند.

از طرفی در شرایط فعلی با توجه به ظرفیت کم بانک‌ها در پذیرش سکه‌های مزبور عرضه آنها در بورس کاهش پیدا کرد و با افزایش تقاضای این ابزار حبابی نسبت به بازار واقعی پیدا کرد . این‌گونه به نظر می‌آید که این ابزار منجر به خط‌دهی به بازار فیزیکی می‌شود و منجر به تصمیماتی شبیه به سرنوشت بازار آتی سکه شد. اما به نظر می‌آید در مدیریت صحیح این بازار باید اقدام به ایجاد تعادل این بازار از طریق سپرده بیشتر سکه فیزیکی و عرضه این سکه‌ها در بازار کرد، به جای بستن این بازار و از بین بردن یک ابزار نوینی که شاید سال‌ها برای توسعه آن زحمت کشیده شده است.

با توجه به شفافیت این بازار نسبت به بازار فیزیکی و دسترسی بهتر مقام‌های ناظر به اطلاعات آن و ایجاد تصمیم‌سازی در این زمینه بهتر است راهکارهای مکانیزم بازاری(مکانیزم عرضه و تقاضایی) برای تعادل این بازار پیدا کرد تا سیستم حذفی و از بین بردن یک ابزار مناسب در بازارسرمایه مد نظر قرار گیرد .

  • هفته نامه ۳۵۴ اطلاعات بورس، صفحه ۱۵