تاریخ انتشار: ۲۶ خرداد ۱۳۹۹ - ۱۶:۴۶

چندی است که در محافل بورسی سخن از افزایش زمان معاملات است. باید دید که هدف از این کار چیست؟ به نظر می‌رسد که مدیران بازار گمان می کنند که با افزایش زمان معاملات، فشار روی هسته معاملات کاهش می یابد و درصد خرابی‌های آن کاهش، ولی این تفکر نادرست است؛ چراکه خرابی‌های هسته معاملات، در مقاطع زمانی غلبه هیجان بر فعالان بازار رخ می دهد و با طولانی کردن زمان معاملات، این هیجان کاهش نمی‌یابد.

بنابراین بهتر است که مدیران بازار به فکر ارتقا و یا جایگزینی سیستم معاملات فعلی باشند. چون ترفندهایی مثل استثنا کردن نمادهای عرضه اولیه‌ای و یا بازگشایی‌های هیجانی و خارج کردن آنها از زمان معاملات عادی، حداکثر همانند یک مسکن عمل می‌کند و نمی‌تواند پاسخگوی مشکلات سیستم معاملات باشد.

از طرف دیگر افزایش مدت زمان معاملات، باعث می‌شود که عملیات «پس از بازار» به تعویق ‌افتد و ممکن است بروز برخی باگ‌ها باعث شوند که زمان کافی برای انحام آن وجود نداشته باشد و عملا ریسک عدم انجام معاملات نیز به بازار افزوده شود. اما تاثیر تطویل زمان معاملات بر فعالان بازار چیست؟ فشار کاری کارمندان و معامله گران کارگزاری به همراه مدیران سبد که در صف مقدم بازار قرار دارند، قطعا با این اتفاق افزایش خواهد یافت و جان و جسم آنها خسته‌تر از قبل خواهد شد. بنابراین پیش‌بینی می‌شود که نیاز آنها به انواع مرخصی‌ها برای استراحت افزایش یابد و در عمل هزینه عملیات بازار بالاتر رود.

اگر بخواهیم از منظر فعالان بازار نیز به موضوع نگاه کنیم، باید توجه داشته باشیم که یک فرد فعال حرفه‌ای بازار باید زمان کافی را به بررسی انواع گزارشات مالی و اقتصادی و نمودارها اختصاص دهد. بدیهی است که در زمان انجام معاملات تمرکز کافی برای این کار وجود ندارد. بنابراین طولانی‌شدن مدت زمان معاملات باعث می‌شود که فعالان بازار از همین زمان اندک نیز محروم شوند و سطح تحلیل در بازار بیش از پیش کاهش یابد.

  • هفته نامه ۳۵۵ اطلاعات بورس، صفحه ۱۵