به گزارش صدای بورس، معاملات روز دوشنبه در بورس تهران نشان داد که به رغم حمایت حقوقی‌ها همچنان تمایل به خروج از بازار قدرت تعیین‌کننده‌ای دارد. به طوری که به محض نیم‌خیز شدن قیمتها سهامداران شروع به عرضه‌های پرحجم کردند و مانع رشد قیمت در اغلب سهم‌ها شدند.
عدم اطمینان اهالی بورس به سیاست‌های پولی و ارزی دولت
با وجود حمایتهای سیاستگذار به نظر می‌رسد اهالی بازار سرمایه هنوز اطمینان کافی نسبت به مواضع پولی و ارزی دولت ندارند و در نتیجه، افق سرمایه‌گذاری خود را به بازه‌های کوتاه مدت تنظیم می‌کنند و غالبا مغلوب روندهای روزانه می‌شوند.
پیام روز آشفته بازار سهامبازار سهام روز گذشته وضعیت تقریبا آشفته‌ای از خود به نمایش گذاشت و این پیام را ارسال کرد که اطمینانی به مثبت‌های شاخص نیست و نمی‌توان بر اساس تعداد افراد در صف به روند آتی قیمتها دل بست. واگرایی نسبتا شدید دو نماگر اصلی بازار، افزایش مجدد حجم خریدهای خرد، عرضه صف‌های خرید و سرانجام عقب نشینی زودهنگام تقاضا را می‌توان نشانه‌ای از نگرانی سرمایه‌گذاران از تکرار دوباره عرضه‌های آبشاری و ناامنی حضور در بازار دانست.
اگرچه معامله‌گران خرد مشارکت موثری در روز گذشته داشتند و خریدهای نسبتا پرحجم تری را رقم زدند اما نحوه کلی آرایش بازیگران حاکی از این امر بود که بازار سهام موقعیت خود در روزهای پسااصلاح تثبیت نکرده و همچنان در حال قلق‌گیری و سبک و سنگین کردن وضعیت آتی قیمتهاست.
به نظر می‌رسد دورنما چندان مشخص و اطمینان‌بخش نیست و نظرات کارشناسان بسیار واگرا و تا اندازه زیادی محتاطانه، غیر جهت‌دار و با اما و شاید بیشتری همراه است. در روزهای اخیر کمتر کسی از بین تحلیلگران تصویری نسبتا مشخص از وضع آتی سهام در بلندمدت ارائه می‌دهد.
ردپای انتخابات امریکا در بورس ایران؟
در واقع، ناتوانی در توجیه قیمت‌های کنونی با متغیرهای مهمی مثل سود سبب شده تا گروهی از بنیادکارهای محافظه‌کار بورسی از بیان مواضع خود پرهیز کنند و فقط به تماشای روند بازار بنگرند. در نقطه مقابل، گروهی هم افق تحلیلی خود را به روندهای روزانه و هفتگی گره زده‌اند و حداکثر تا تعیین سرنوشت انتخابات در امریکا عامل مهمی برای تغییرات بزرگ در بورس نمی‌بینند.
در کل، مجموعه آرای فعالان بورسی و نحوه آرایش بازیگران حقیقی و حقوقی در معاملات نشان می‌دهد که اتفاق نظری در خصوص وضعیت کنونی قیمت ها وجود ندارد و تعیین چشم‌انداز بورس بیشتر به رویه‌های تصمیم‌گیری دولت گره خورده است.
تصمیمات ضد و نقیض اخیر سیاستگذار در قبال بازار سرمایه، نااطمینانی نسبت به مواضع پولی و بودجه‌ای دولت و نیز عدم ثبات سیاست‌های تعیین نرخ بهره که نوسان زیاد آن را طی یکی دو سال گذشته مشاهده کرده‌ایم، تصمیم‌گیری اهالی بورس را بیش از پیش به حالت تعلیق در آورده و افق سرمایه‌گذاری در سهام را محدود ساخته است. در چنین شرایطی محدودیتهای داخلی بازار از جمله دامنه نوسان قیمتها هم مزید بر علت شده تا اغلب فعالان بازار چشم به روندهای کوتاه مدت بدوزند.