به گزارش صدای بورس، به طور کلی بازارگردانی در بازار سرمایه ما برخلاف بازارهای مالی در دنیا نقش پررنگی ندارد.مفهوم بازارگردانی در بورسی مانند نیویورک به فعالیت دو گروه یعنی متخصصان و بازارسازان گره خورده و بسیار موثر و پررنگ است. در این بازارها این دو گروه در نهایت بازارگردانی سهام را انجام می‌دهند و به شکل طولانی‌مدت در آن وارد شده و به نوعی سرمایه‌گذار نیز محسوب می‌شوند.بازارگردان‌ها در این بازارها برخلاف بازار ما حضور دائمی دارند. در بازار سرمایه ما تنها مواقعی که پای افت و ریزش به میان می‌آید اسم بازارگردان‌ها نیز بر سر زبان می‌افتد و وقتی حال بازار خوب است این معقوله کلا فراموش می‌شود.
کارکرد اصلی بازارگردان‌ها ایجاد نقدشوندگی در سهم‌های مختلف است و با توجه به ظرفیت تعهدات آن خرید یا فروش انجام می‌شود. مسئله مهی که در رابطه با بازارگردانی در بازار سرمایه ایران باید به آن پرداخت این است که ما سهام‌هایی داریم که نسبتشان به اندازه کلی بازار نسبتا قابل توجه بوده و لازم است در این سهم‌ها بازارگردانی توسط چندین و چند بازارگردان انجام شود. با این حساب ریسکی که برخی شرکت‌های بزرگ در شرایط منفی برای بازار به همراه دارند از این طریق مرتفع خواهد شد و روند صعودی بورس نیز تا حدی تسهیل می‌شود. بر این اساس لازم است که سازمان بورس به این موضوع توجه ویژه داشته باشد.
مشکلی که بازارگردان‌ها با آن مواجه‌اند محدود بودن منابع مالی است که این مسئله باعث می‌شود در شرایطی مانند افت طولانی مدت که ماه‌های گذشته شاهد آن بودیم منابع مالی بازارگردان پاسخگوی جمع کردن سهم و افزایش نقدشوندگی نباشد. البته در مواردی ممکن است حتی منابع نقدی شرکت که به شکل تنخواه به بازارگردان داده می‌شود نیز جواب ندهد.برای رفع چنین مشکلاتی لازم است اعتباراتی از سیستم بانکی برای بازارگردان یا شرکت گرفته شود و یا بتوان از طریق انتشار اوراق بدهی روی سهام (که دستورالعمل تئوریک آن نیز وجود دارد) منابع مورد نیاز بازارگردانی تأمین شود.
ابوالفضل شهرآبادی، مدیرعامل سبدگردان داریک پارس
منبع: هفته نامه اطلاعات بورس شماره ۳۸۱