به گزارش صدای بورس،در دنیای مالی بورس‌ها در دو حوزه اوراق بهادار و کالا به فعالیت می‌پردازند و با بلوغ یک بورس، در جهت تخصصی شدن آن، پذیرش دسته خاصی از شرکت ها یا انواع معدودی از کالا در دستور کار قرار می‌گیرد. در ایران نیز ابتدا در سال ۱۳۴۶ بورس اوراق بهادار تاسیس گردید و ۴۰ سال بعد به ترتیب بورس کالا، فرابورس، بورس انرژی راه‌اندازی شد. ظرفیت اقتصادی کشور تا سال ۱۳۸۰ وجود دو بورس در حوزه اوراق بهادار و کالا را اجتناب ناپذیر می‌کرد و ظهور بورس انرژی و فرابورس نیز تخصصی شدن بورس ها را به انجام رساند و در حال حاضر بورس‌های کشور با توجه به ظرفیت‌های اقتصادی قادر به پاسخگویی کلیه نیازها هستند و تاسیس و راه اندازی بورسی دیگر نه تنها توجیه ندارد بلکه منجر به تضعیف سایر بورس‌ها می‌شود. در این زمینه چند مورد را باید در نظر داشت:
- در زیرساختهای "بورس اوراق بهادار تهران" و "فرابورس ایران" معاملات کلیه ابزارهای مالی فراهم گردیده و هر شرکت، قابلیت پذیرش در یکی از تابلوهای متعدد این دو بورس را دارد
- بورس کالای ایران با وجود تمام بی مهری‌هایی که دولت‌ها نسبت به آن داشتند، بستر و تجربه پذیرش هر کالا و اوراق مبتنی بر کالا را دارد و زیر ساخت پذیرش و معاملات مواردی چون ارز، مسکن، خودرو و ... در این بورس فراهم است و علت عدم توفیق این بورس در رینگ کشاورزی را باید در خارج از ساختمان آن جستجو کرد.
- بورس صرفاً یک واژه و یک ساختمان نیست بلکه یک بورس کارآمد نیازمند تجهیزات متعدد و زیرساختهای ارزشمندی است که ما با گذشت چند دهه به تازگی به آنها دست یافته‌ایم. در کنار تجهیزات سخت افزاری، نیروی انسانی با تجربه بزگترین دارایی یک بورس به شمار می‌رود که پرورش و تجهیز این منابع اگر در شرایط فعلی کشور غیر ممکن نباشد، نیازمند صرف هزینه گزاف و سال‌ها زمان است.
بنابراین به جای صرف هزینه ناکارآ و از دست دادن زمان جهت تاسیس بورس جدید، بهتر است با استفاده از بسترهای فعلی بورس‌های کشور به توسعه فعالیت های آنها پرداخته و با پذیرش اوراق بهادار، شرکت‌ها و کالا های جدید در راه ترمیم اقتصاد ملی گام برداریم.
علیرضا تاج بر
مدیر عامل شرکت کارگزاری اقتصاد بیدار