به گزارش صدای بورس، بعد از شروع ریزش شاخص کل در مرداد ماه مردم و سهامداران زیان دیده چند بار دست به اعتراض زدند و خواستار رسیدگی به وضعیت بازار شدند. آخرین نتیجه این اعتراضات استعفای رئیس سازمان بورس و اوراق بهادار و مطرح شدن استیضاح وزیر اقتصاد بوده است. در این مدت دولت سعی کرد با دادن وعده حمایت، اختصاص مبالغ کلان و یا حتی دستگیری تعدادی از فعالان مردم خشمگین را راضی کند. ولی نمی توان با این مانورها حقیقت را پوشاند و شاخص همچنان به ریزش خود ادامه می دهد. مسئولین تنها توانستند سرعت این ریزش را کاهش دهند.
شاید اولین واکنش واقعی دولت به ریزش بورس زمانی اتفاق افتاد که شاخص در نزدیکی یک میلیون و ششصد هزار واحد قرار داشت. در آن زمان واعظی؛ رییس دفتر رییس جمهور به صداوسیما رفت و به مردم اطمینان خاطر داد که شاخص در این ارتفاع حمایت می شود و پایین تر نمی آید که این امر به نام حمایت و مقاومت واعظی شهرت گرفت. این صحبت ها بیشتر از آن که به مردم آرامش دهد به بعضی فعالان سیگنال خرید داد. آنها با اطمینان از واکنش دولت از این فرصت برای نوسانگیری و سود کردن استفاده کردند و تنها این مردم ناآگاه بودند که از حمایت ها بی نصیب ماندند.
چه کسانی از این اعتراضات سود می برند و چرا برخی از حقوقی ها و سلبریتی های بورسی بر آتش این خشم بنزین می ریزند؟
این اتفاقات یادآور حوادث دی ماه سال ۹۶ است. در آن سال مردمی که در موسسات مالی و اعتباری غیر مجاز سرمایه گذاری کرده بودند، با تحریک عده ای و با هدف بهره برداری سیاسی، برای دریافت پول خود شروع به اعتراض کردند. دولت مجبور شد برای آرام کردن اوضاع بیش از ۱۰ هزار میلیارد تومان را برای جبران خسارت این افراد اختصاص دهد. این پول از چه منبعی تهیه شده بود؟ روحانی؛ رییس جمهور در یک سخنرانی به این سوال پاسخ داد و اعلام کرد منبع این پول استقراض از بانک مرکزی بوده است. در واقع دولت از جیب بیش از ۸۰ میلیون نفر به تعداد اندکی از مردم خسارت پرداخته بود چرا که استقراض از بانک مرکزی مترادف است با تورم و کاهش ارزش پول ملی.
هنوز آمار دقیقی از میزان حمایت دولت از بورس اعلام نشده است. اما آمار غیر رسمی حکایت از تزریق چند ده هزار میلیارد ریال پول به بورس دارد که مطمئنا بخش عمده آن توسط تعداد کمی از فعالان جذب شده است.
به نظر می رسد حمایت های نقدی دولت از بازار بیشتر اتلاف منابع باشد و پول به جیب تعدادی سفته باز می رود. این کار مثل شلیک بی هدف یک مسلسل با چشمان بسته است و احتمالا نتیجه دادند آن تقریبا صفر است.
حمایت های این روزها از بازار از چه منبعی تامین می شود؟ باز هم باید از جیب همه مردم ایران به تعداد معدودی از زیان دیدگان خسارت پرداخت؟ این بار خسارت به افراد ضرر دیده پرداخت می شود یا به جیب تعدادی سفته باز حرفه ای سرازیر می شود؟ نکند این سلبریتی ها و فعالان حقوقی با تحریک احساسات مردم قصد داشته باشند که سهام آنها را ارزان بخرند و کمی بعد دوباره به آنها گران تر بفروشند؟ به نظر می رسد حمایت های نقدی دولت از بازار بیشتر اتلاف منابع باشد و پول به جیب تعدادی سفته باز می رود. این کار مثل شلیک بی هدف یک مسلسل با چشمان بسته است و احتمال نتیجه دادن آن تقریبا صفر است.
رضا نجارزادگان