به گزارش صدای بورس، پروژه انتقال آب از خلیج فارس به فلات مرکزی بیش از ۷ سال است که مجوز گرفته و در پاییز ۹۹ فاز اول این طرح اجرایی شد. در این پروژه ملی ناصر تقی زاده، مدیرعامل شرکت معدنی و صنعتی چادرملو از جمله پیشگامان بود و توانست در پیشبرد این طرح اقدامات موفقی را در رزومه خود ثبت کند. در آستانه اجرایی شدن فاز ۲ و ۳ طرح پروژه انتقال آب از خلیج فارس به فلات مرکزی اظهار نظرهای متفاوتی بیان شده که در طرف مخالفت، برخی کلیت این طرح را زیر سوال می‌برد و این پروژه را هزینه بر بدون بازدهی می خواند.
کیوان جعفری طهرانی، تحلیلگر ارشد بازارهای بین المللی فولاد و سنگ آهن در ارتباط با پروژه های خط ۲ و ۳ انتقال آب از خلیج فارس به فلات مرکزی در گفت‌وگو با صدای بورس بیان کرد: بسیاری از این پروژه‌های فولادی و معدنی در فلات مرکزی عملیاتی شده اند و درحال بهره برداری هستند. هرچند که باید قبل از اجرایی شدن این پروژه‌ها موضوع تامین آب آنها نیز مد نظر گرفته می‌شد اما فعالیت این پروژه ها باتوجه به بحران آبی که در کشور وجود دارد، همچنان منطقی است. اینکه گفته می‌شود پروژه های انتقال آب ارزشی ندارد و به جای آن باید پروژه‌های فولادی به کنار آب منتقل شوند، در حال حاضر بیهوده است. پروژه‌های انتقال آب مشکلات تامین آب را نه تنها در پروژه های معدن و صنایع معدنی بلکه در تمام شهر ها و مسیر انتقال آب می‌توانند حل کنند.
وی افزود: محل پروژه‌های فولادی کشور بر مبنای ذخایر سنگ آهن داخل کشور تعریف و اجرایی شده اند و کمتر به معقوله واردات سنگ آهن توجه شده است. اگر در کشوری همچون چین می بینیم که تمرکز کارخانه های فولادی آن در کنار دریا و عمدتا در سواحل شرقی و در محدوده استان هِبِی و یا اطراف رودخانه یانگ تسه قرار دارند، به خاطر این است که عمده واردات سنگ آهن این کشور از طریق دریا انجام می شود و چین از ۳۰ سال پیش، پیش بینی کاهش ذخایر سنگ آهن خود را در نظر گرفته بود. چین تا سال ۲۰۱۳، بزرگترین تولید کننده سنگ آهن جهان با تولید یک میلیارد و ۴۰۰ میلیون تن سنگ آهن عموما با عیار زیر ۳۰ درصد بود که از آن ۴۰۰ میلیون تن کنسانتره عیار بالا تولید می‌کرد. به تدریج عیار سنگ آهن استخراج شده به زیر ۱۵ درصد کاهش پیدا کرد و استخراج به عمق رفت، معادنی که بازدهی پایینی داشتند بسته شدند و تمرکز بیشتر چین بر روی واردات سنگ آهن قرار گرفت. امروز بیش از ۹۰ درصد سنگ آهن مورد نیاز این کشور از طریق دریا از کشورهای دیگر تامین می‌شود (فارغ از اینکه چین در حال خریدن معادن سنگ آهنی در آفریقای غربی است).
۹۰ درصد تولیدات فولاد چین از واردات سنگ آهن است
تحلیلگر ارشد بازارهای بین المللی فولاد و سنگ آهن با تاکید دوباره بر این موضوع که در ایران پروژه‌های فولادی بر اساس منابع معدنی خود ایران تعریف شده اند بیان کرد: به طور کلی انتقال آب از خلیج فارس به فلات مرکزی بین ۴۰ تا ۵۰ هزار تومان در هر متر مکعب هزینه دارد. این پروژه انتقال آب هر چند گران است ولی برای صنایع فولادی حیاتی است.این طور نیست که در کنار دریا نیز تلاشی در خصوص اجرایی شدن طرح های توسعه صنایع فولادی انجام نشده باشد. در کنار آب و در منطقه ویژه خلیج فارس به اضافه ۵۵ میلیون تن ظرفیت تولید فولادی که در افق ۱۴۰۰ قرار است به آن دست یافت، حدود ۴ تا ۶ میلیون تن ظرفیت مازاد فولاد از محل واردات سنگ آهن اختصاص یافته است. همچنین در سواحل مکران چابهار علاوه بر طرح جامع فولاد، ظرفیت تولید ۱۰ میلیون تنی فولاد در نظر گرفته شده است.
تحلیلگر ارشد بازارهای بین المللی فولاد و سنگ آهن؛ جعفری طهرانی، تصریح کرد: عمدتا ایجاد این ظرفیت های جدید فولاد در سواحل از محل واردات سنگ آهن خواهد بود. معتقدم به جای خرید سنگ آهن از خارج از کشور و از طریق دریا، می‌توان از منابع داخلی و در صورت ضرورت از طریق خط ریلی از معادن سنگ آهن کشورهایی همچون افغانستان اقدام کرد.
وی افزود: دو پروژه ای که در منطقه خلیج فارس و چابهار قرار است ایجاد شوند عمدتا وابسته به واردات هستند و نباید فراموش کرد که در شرایط فعلی و افزایش قیمت جهانی سنگ آهن و شرایط تحریم کشور و همچنین افزایش هزینه های حمل و نقل دریایی، واردات سنگ آهن مقوله ای سخت و دشوار و با هزینه های بالا می باشد که توجیه اقتصادی ندارد.
تحلیلگر ارشد بازارهای بین المللی فولاد و سنگ آهن بیان کرد: اگر قرار باشد سنگ آهنی وارد کنیم قطعا قیمت های تحویل ایران به مراتب از قیمت های تحویل چین بالاتر خواهد رفت چرا که هزینه حمل دریایی به ایران و شرایط معاملات سخت تر است. بنابراین پروژه انتقال آب سودمند خواهد بود و باید نگاه بیشتر به اکتشافات جدید در داخل کشور داشته باشیم تا بتوانیم نیاز آینده کشور به سنگ آهن را از منابع داخلی تامین کنیم.
محبوبه قرمزچشمه
محبوبه قرمزچشمه