به گزارش صدای بورس، فرشید پورحاجت، دبیر کانون سراسری انبوه سازان با بررسی اجمالی اتفاقات ۸ سال اخیر در بخش تولید مسکن می‌گوید: واقعیت آن است که شروع ناکارآمدی تولید مسکن کشور از سال ۸۹ آغاز شد. این مسئله فارغ از این است که در آن دوره طرح بزرگی به مسکن مهر تعریف شده و افزایش آمار صدور پروانه‌های ساختمانی از همین طرح نشأت گرفته بود.
پورحاجت ادامه داد:پس از مسکن مهر تولید مسکن در کشور رو به افول رفت و در نهایت به امروز رسیده‌ایم که ساخت و ساز مسکن به کمتر از ۳۰ هزار واحد در سال رسیده که نصف تقاضا را هم پاسخ نمی‌دهد.
وی با بیان اینکه نکته مهم و عامل اصلی در این نابسامانی دنبال نکردن یک برنامه مشخص و مدون از سوی دولت در همه حوزه‌ها از جمله بازآفرینی شهری بوده است، افزود: پاشنه آشیل بخش مسکن این بوده که به صورت جزیره‌ای در آن تصیمیم‌گیری و عمل شده است. در این ماجرا هم وزارت راه و شهرسازی به تنهایی مقصر نیست. به‌عنوان مثال در بحث بازآفرینی شهری و احیای بافت‌های فرسوده دستگاه‌ها و ارگان‌های دولتی متعددی می‌توانند کمک رسان باشند و یک برنامه منسجم در حوزه تولید را اجرا کنند، اما به دلیل منافع سازمان این کار را نمی‌کنند.
بیشتر بخوانید:
ارزش معاملات دارایکم به یک میلیارد و ۹۳ میلیون ریال رسید
سونامی تورم در بخش مسکن
وی با بیان اینکه سازمان‌های نظام مهندسی ساختمان نیز در حرکت رو به جلو تولید مسکن یا توقف آن نقش ایفا می‌کنند، اضافه کردد: این سازمان‌ها با بسته‌های رنگارنگ خدمات عملا باعث افزایش هزینه‌های تولید مسکن شده‌اند. در دوره وزیر سابق اقدامات خوبی برای ساماندهی این سازمان‌ها صورت گرفت و تصمیمات خوبی اتخاذ شد اما به سرانجام نرسید.
وی با تاکید بر اینکه برنامه‌ریزی فاکتور بسیار مهمی در حوزه تولید مسکن است، اظهار کرد: از دیگر مولفه‌های تاثیر گذار در بحث تولید مسکن تورم‌های سنگین بوده که از سال ۹۱ آغاز و در سال ۹۸ و ۹۹ به یک سونامی تبدیل شد. پس‌لرزه‌های این سونامی همچنان ادامه دارد.
وی با بیان" مسکن کشور دچار بیماری شده است"، یادآور شد: طی ۸ سال گذشته یعنی از سال ۹۲ تا سال ۱۴۰۰ در خوشبینانه‌ترین حالت ممکن سالانه ۳۵۰ هزار واحد مسکونی در کشور ساخته شده است، این در حالی است که پیش از این بخش خصوصی سالانه ۸۰ هزار تا یک میلیون واحد مسکونی را در کشور می‌ساخت و بخش مولد این حوزه بود.
دبیر کانون سراسری انبوه‌سازان با انتقاد از بی‌توجهی و کم‌لطفی به بخش تولید مسکن کشور،گفت: به عملکرد دولت‌های محلی (شهرداری‌ها) در بخش مسکن نقد جدی وارد است، آنها هیچ کمکی به رفع موانع تولید مسکن نکرده‌اند و در مسیری تامیمن منافع خود حرکت کرده‌اند.
پورحاجت افزود: شوربختانه نگاه درآمدی به مسکن در تمام دستگاه‌ها و ارگان‌های دولتی به بلای ساخت و ساز مسکن تبدیل شده است. به‌عنوان مثال طی ۱۰ سال اخیر عوارض‌های متعدد ساختمانی بستر سرمایه‌گذاری در بخش مسکن را به مخاطره جدی انداخته است. یک بیماری اساسی که دستگاه‌های دولتی از آن درآمدزایی می‌کنند. متاسفانه امروز بالغ بر ۲۲ نوع عوارض رنگارنگ از تولیدکننده مسکن دریافت می‌شود که هیچکدام در راستای تقویت ساخت و سازها نیست و تنها برای درآمدزایی است.
فرار سرمایه‌های از بخش مسکن
وی با بیان اینکه ماحصل تورم‌های متعدد و عملکرد ناصواب دستگاه‌ها و ارگان‌های دولتی فرار سرمایه‌ها از حوزه تولید مسکن کشور بوده است، اظهار کرد: پیامد ناکارآمدی برنامه‌های دولتی در بخش مسکن این بوده که سکونتگاه‌های غیررسمی همچنان در حال گسترش است.
ساخت مسکن نامناسب در کشور
کارشناس مسکن در ادامه به یکی دیگر از اثرات برنامه‌ها و سیاست‌گذاری‌های اشتباه دستگاه‌های دولتی در بخش مسکن اشاره کرد. پورحاجت در این‌باره گفت: تولیدکننده مسکن با توجه به شرایط حاکم بر اقتصاد، برنامه‌ریزی‌های صورت گرفته و سیاست‌های اشتباه دولت‌ها تصیم‌گیری می‌کند که نتیجه آن ساخت مسکن نامناسب در کشور بوده است.
وی باین کرد: تولیدکننده به جای اینکه به دنبال ساخت مسکن مصرفی بروند به ساخت و ساز مسکن‌های لوکس روی آورده است. در واقع به دلیل سیات‌ها و برنامه‌ریزی اشتباه بخش خصوصی مجبور به سرمایه‌گذاری نامناسب در بخش تولید مسکن شده به طوریکه در زمان حاضر ۸۰ درصد ساخت و سازهای مسکن در مناطق توسعه یافته شهری انجام می‌شود!
منبع: تسنیم