با گذر از دوره رکود بازار و افزایش حجم خرید و فروش های سهام، مجدد عرضه های اولیه شرکت ها جانی تازه به خود گرفته است. اما آنچه بعضی از شرکت ها را از اقدام به پذیرش و ورود به بورس دلسرد می کند، طولانی بودن این فرآیند است.
فرآیندی که گاه با انگیزه تأمین مالی شروع می شود اما مشخص نیست که چند ماه یا چند سال دیگر قابل دستیابی است. انگیزه سهامدار عمده که در دوره رونق برانگیخته شده اما به‌علت طولانی شدن فرآیند، در دوره رکود به سردی می گراید. اما با رفع برخی موانع که در ادامه به اختصار به آن اشاره می‌شود می‌توان فرآیند عرضه را تسریع بخشید.
«شفاف سازی قوانین و حذف هرگونه قوانین نانوشته»؛ علی رغم مشخص بودن شاخص های پذیرش در هر بازار، اما قوانین نانوشته که در ارزیابی معاونت های پذیرش و نیز کمیته‌های پذیرش بورس و فرابورس مورد کنکاش قرار می گیرد، شرکت ها را سردرگم کرده و رفع این موارد درخواستی، پذیرش شرکت‌ها را زمان بر می سازد. «عدم رفتار دوگانه با شرکت های دولتی و خصوصی»؛ سختگیری چندبرابری در مواجهه با شرکت های خصوصی نسبت به شرکت های دولتی، و الزام به رعایت مواردی که یک شرکت دولتی از آن استثنا می شود، مانع دیگری بر پذیرش شرکت هاست. «اول پذیرش و عرضه سپس اصلاح»؛ در برخی از موضوعات که حساسیت آن کمتر است کمیته پذیرش می تواند، پذیرش شرکت را انجام داده اما در یک بازه مشخص امکان اصلاح صورت های مالی و رعایت شروط کمیته پذیرش را از شرکت مطالبه کند.
«افزایش کارشناسان پذیرش»؛ تعداد کم کارشناس در قبال تعداد درخواست بالای پذیرش، صف پذیرش را ایجاد می‌کند. این موضوع در کنار الزام ارائه صورت های مالی میان دوره ای و پایان دوره در صورت رد شدن از مواعد زمانی فوق موجب تعویق چند ماهه طرح موضوعات در کمیته پذیرش شده است. «رفع ترس شرکت ها»؛ همچنان شرکت ها از رجوع ممیزهای مالیاتی به ادوار گذشته شرکت ترس دارند. این موضوع با هماهنگی با سازمان مالیاتی قابل رفع خواهد بود.
- مهدی فرازمند - مدیرعامل مشاور سرمایه‌گذاری فاینتک
-
منبع: هفته نامه اطلاعات بورس شماره ۴۰۸