سخنان وزیر ورزش و جوانان درمورد خصوصی‌سازی استقلال و پرسپولیس سابقه دور و درازی دارد و چند مرتبه چنین صحبت‌هایی پیرامون این موضوع مطرح شده است.
برای دولت و مجموعه حاکمیت حساسیت‌هایی نسبت به این دو باشگاه وجود داشته است اما به‌نظر نمی‌رسد به‌غیر از صحبت‌ها و وعده‌ها فعلا قرار باشد اتفاق عملیاتی رخ دهد. قرار بر این بود که این دو باشگاه از طریق بورس عرضه اولیه شوند، قیمت‌هایی نیز برای کلیت باشگاه‌ها اعلام شد. باتوجه به اینکه استقلال و پرسپولیس باشگاه‌هایی هستند که دارایی‌های فیزیکی و مشهودی مانند استادیوم ندارند اما نسبت به قیمتی که در نظر گرفته شده است بیشتر دارایی‌های غیرمشهود یا دارایی‌هایی که برند آنها هستند، مطرح است زیرا دو باشگاه پرطرفدار هستند و باشگاه‌های بزرگ دنیا به دنبال جذب هوادار حتی در کشورهای دیگرند یعنی هوادار برای آنها بسیار مهم است.
به‌دلیل مسائل مالی، فروش پیراهن، کارت‌های هواداری و مسائل حاشیه‌ای چون از همین حواشی درآمد کسب می‌کنند. همچنین مسائل تبلیغاتی نیز وجود دارد، بنابراین، این دو باشگاه که طرفداران بسیار زیاد و متعصبی دارند، می‌توانند برندی ارزشمند باشند. درمورد عرضه اولیه این دو باشگاه در بورس که فعلا خبری به گوش نمی‌رسد اما باتوجه به شرایط بازار اگر این کار انجام شود قطعا خریدار بسیار زیادی خواهند داشت. نکته مهم این است که دو باشگاه استقلال و پرسپولیس همیشه برای دولت هزینه داشتند و عایدی نداشتند یعنی هر سال دولت مبلغی را برای پول مربیان، باشگاه، تدارکات و... هزینه کرده است و اگر عرضه این دو باشگاه در بورس به این قصد باشد که دولت بخواهد پول به‌دست آمده را خود خرج کند، مخالف ورود این دو باشگاه به بورس هستم اما اگر خرج باشگاه شود و زمانی که این پول در عرضه اولیه انجام شد دولت که می‌خواهد به‌تدریج این دو باشگاه را به سمت خصوصی‌شدن هدایت کند با مبلغ حاصل شده برای آنها استادیوم، مرکز درمانی، بدن‌سازی و سایر مراکز موردنیاز را درست کند و بعد از این عرضه، سهام را زیاد کنند تا آنجا که مدیریت آن به مردمی که طرفدار استقلال و پرسپولیس هستند، برسد و فرقی نمی‌کند از طریق تابلوی سهام باشد یا بلوکی، بنابراین اگر این کار انجام شود، بسیار اقدام خوب و مطلوبی خواهد بود. یعنی ابتدا تصمیم بر عرضه اولیه باشد، در مرحله بعدی به سراغ زیرساخت‌ها بروند و بعد از آن به‌تدریج و با برنامه مشخص هر دو ماه ۱۰ درصد این دو باشگاه بین سهامداران عرضه شود و دولت سهم کمتری داشته باشد.
یکی از مشکلات این است که حساسیت‌های سیاسی بسیاری بر روی این دو باشگاه وجود دارد و دولت نباید از عشق و علاقه هواداران سوءاستفاده کند و ضرورت دارد شخصی مانند وزیر ورزش و جوانان که توانایی و ابزار لازم را در دست دارد، مذاکره کند و حق پخش و تبلیغات را بگیرد و بعد از آن این دو باشگاه را کاملا به بخش خصوصی واگذار و هر شخصی که توانایی داشت بتواند خریداری کند. باید وزیر ورزش در همین دوران ابتدایی وزارت خود هدف نهایی و برنامه چهارساله را مشخص کند بدون اینکه تغییری در تصمیم در این چهار سال ایجاد شود و بگوید که هزینه و درآمد این دو باشگاه چقدر است و در این چهار سال قصد دارند چه میزان سهام آنها را در بورس عرضه کنند.
همچنین باید توجه داشت که راه پیشرفت یک باشگاه فوتبالی فقط این نیست که وارد بورس شود اما در حال حاضر برای استقلال و پرسپولیس راهی به جز اینکه بخش خصوصی به‌صورت کامل این کار را انجام دهد، وجود ندارد به‌شرطی که حق پخش درست شود و دولت اجازه دهد مالکیت و مدیریت در اختیار مردم و هواداران قرار گیرد زیرا اگر مدیر فوتبالی مالکیت باشگاه را در دست بگیرد، به دنبال هزینه‌زایی خواهد بود.
- پیام الیاس‌کردی - کارشناس بازار سرمایه
- هفته نامه اطلاعات بورس - شماره ۴۱۶