دارایی‌های دیجیتال نسبت به برخی ارزهای رسمی از ثبات بیشتری برخوردارند.

صدای بورس- حبیب علیزاده؛ پذیرش جهانی دارایی‌های دیجیتال در دهه گذشته روندی صعودی داشته است، به طوری که کشوری همچون السالوادور با وجود مخالفت‌ بانک جهانی و صندوق بین‌المللی پول، رمزارز بیت‌کوین را به عنوان ارز رسمی خود برگزیده است.

واحد سرمایه‌گذاری بانک آمریکا (BofA Securities) در گزارشی کلان درباره دارایی‌های دیجیتال، به بررسی این بازار رو به رشد، تفاوت ارز دیجیتال با پول و تاثیر این بازار بر اقتصاد جهان پرداخته است. در این گزارش با اشاره به تعریف پول به عنوان واسطه مبادلات و ابزار حفظ ارزش آمده است: دلار بهترین مثال برای واسطه مبادلات است چون در سطح جهان مورد پذیرش است. اما از نظر حفظ ارزش، موضوع کمی متفاوت است. در واقع، قدرت خرید انواع پول در طول زمان کاهش پیدا می‌کند و به همین دلیل، با افزایش نگرانی درباره رشد تورم، استفاده از طلا و دیگر کامودیتی‌ها نیز افزایش می‌یابد. اما اینها تعریف امروزی پول است. از نظر تاریخی، پول به شکل مبادلات پایاپای شروع به کار کرد و به کالاهای باارزش تغییر شکل داد. سکه‌های ضرب‌شده و اسکناس‌ها اشکال امروزی پول هستند. بعدها پول پلاستیکی یا کارت‌های اعتباری بانکی هم متولد شدند.

برخی می‌پرسند، آیا دارایی‌های دیجیتال هم پول هستند؟ اساسا این پرسش نادرست است. کریپتوکارنسی‌ها نخستین دارایی‌های دیجیتال هستند که برای اینترنت ساخته شده‌اند. کریپتوها نخستین دارایی‌های دیجیتال دارای ارزش هستند که می‌توان بدون نیاز به شخص ثالث، آنها را از طریق اینترنت منتقل کرد. کریپتوها، ابزارهایی هستند که کاربردهای فراوانی دارند و استفاده به عنوان «پول برای پرداخت» تنها یکی از این کاربردهاست.

در این گزارش، برآوردی محافظه‌کارانه درباره پذیرندگان بالقوه دارایی‌های دیجیتال در کشورهای دارای تورم بالا بر اساس جمعیت، تعداد گوشی هوشمند و حساب بانکی ارائه شده است. همه چیزی که نیاز است، یک دستگاه گوشی هوشمند است. بر این اساس، مردم کشورهای دارای تورم بالا می‌توانند بی‌ثباتی و نوسان ارزهای خود را به دارایی‌های دیجیتال پایدارتر منتقل کنند. در جدول زیر، ۱۰ کشور با تورم بالا با تعداد پذیرندگان بالقوه دارایی‌های دیجیتال نشان داده شده است. البته با فرض اینکه طی ۳ سال گذشته تعداد افراد دارای حساب بانکی افزایش یافته و با توجه به اینکه این برآورد تنها مربوط به ۱۰ کشور است، احتمالا تعداد پذیرندگان بالقوه دارایی‌های دیجیتال بسیار بیشتر از رقم ۹۴ میلیون نفر است.