تمام قسمت‌های بانک مرکزی را با هیات همراه بازدید کردم و اصرار داشتم که پول‌ها و سرمایه‌های نقدی و غیرنقدی ژاپن در کجا نگهداری می‌شود؟ برای همین به همراه روسای بانک مرکزی ژاپن سوار آسانسور شده و دکمه آسانسور را که زدند من متوجه شدم که در حال بالا رفتن به طبقه آخر بانک هستیم و در همین حین با خود فکر می‌کردم که این ژاپنی‌ها عجب اعجوبه‌هایی هستند؟! چرا که سرمایه‌های ژاپنی رو در طبقه آخر ساختمان بانک مرکزی قرار می‌دهند. در صورتی که ما، نه تنها بانک مرکزی بلکه در تمامی بانک‌های کشور، پول و دیگر سرمایه‌های نقدی و غیرنقدی و شمش‌های نفیس را در زیر زمین ساختمان قرار می‌دهیم.
وقتی به طبقه آخر بانک رسیدیم با کمال تعجب دیدم که افراد مسن از خانم‌ها و آقایون با لباس راحتی هر کدام به کار شخصی مشغولند و خانم‌های خیلی مسنی را مشاهده کردم که یا در حال صحبت با یکدیگر بودند و یا در حال خواندن روزنامه و در حال مطالعه و یا در حال بافتنی و غیره بودند که بعضی از همان خانم‌ها روی ویلچر نشسته بودند که به علت کهولت سنشان بود.
پیرمردانی را دیدم که آنان نیز در حال صحبت با یکدیگر و بازی شطرنج و مطالعه کتاب یا خواندن روزنامه و غیره بودند.
وقتی با این صحنه مواجه شدم به مسئولین بانک مرکزی ژاپن گفتم که انگار گویا طبقه را اشتباه آمدیم و آنان در مقابل جواب من گفتند: سرمایه‌های اصلی ما بازنشستگان ما هستند که بعد از بازنشستگی آنان را هر روز بر اساس تمایل خودشان با در اختیار گذاشتن امکانات رفاهی و تفریحی اینجا آورده تا از تجربیاتشان در موقع نیاز استفاده کنیم و آنان در این مورد از نظر فکری و تجربی بسیار در این زمینه کمک حالمان بوده و هستند.
" سوال اینجاست : آیا در کشور ما مسئولین کشوری و لشکری و خدماتی از حال بازنشستگان ما خبر دارند ؟؟؟ "