اما در آخرین روزهای سال ۱۴۰۱ با بررسی آمارها و نگاهی به بازدهی بازارها و نرخ تورم می توان سهامداران بازار سرمایه را بازنده بزرگ سرمایه گذاری سال خواند چرا که به جز نرخ سپرده بانکی همه بازارها بهتر از بورس بازدهی داشتند؛ از دارندگان ربع سکه که با بازدهی بالای ۱۵۰ درصد برنده های بازار سرمایه‌گذاری بودند تا صاحبان املاک مسکونی همه و همه سهامداران را جا گذاشته و رفتند.
اما همه ناکامی نرخ پایین بازدهی تقصیر بورس نیست و در این اتفاق سیاستگذاران اقتصادی با تصمیمات به ظاهر درستشان سنگی بزرگ جلوی پای سهامداران انداختند و ریسک سرمایه گذاری در سهام را بالا و بالاتر بردند؛ از قطع گاز و برق صنایع گرفته تا تعیین عوارض صادراتی که تبعات این تصمیم در نیمه دوم سال بر بازار ارز نشست و افزایش قیمت سرسام آور و افسار گسیخته را به بار آورد و نتایج عینی آن هم بر صورت های مالی و کاهش مشهود سود در صورت های مالی شرکت ها بود تا رفت و برگشت قیمت گذاری دستوری تا قانون گذاری های سلیقه ای که هر ارگانی برای خودش ملوک الطوایفی قانونی ابلاغ می‌کرد.
تمامی این ریسک ها در کنار خاطرات ناخوش سال قبل و بی اعتمادی سال های قبل تربه بازار سهام موجب شد بستری فراهم نشود تا بازار سهام از دریای هزاران میلیاردی نقدینگی سرگردان این روزهای اقتصاد ایران سهم چندانی برای خود بردارد و این شد که بورس و سهامداران به جز معدود تک سهم‌ها، شاگرد ردی بازار سرمایه گذاری باشند؛ هرچند سهامداران با نگاه بلند مدت امیدوارند تا عوارض بد مستی ۹۹ در سال ۱۴۰۲ به پایان برسد و عروسی به کوچه بورسی ها هم بیاید.
- امیر آشتیانی عراقی - مدیرمسئول
- شماره ۴۸۶ هفته نامه اطلاعات بورس