به گزارش صدای بورس، حقیقت اما این است که کسی نمی‌تواند جواب دقیق و درستی به این سؤال بدهد. مشخص کردن سقف برای بازار بستگی به مفروضات بسیار زیاد و پیچیده‌ای دارد که تا زمان محقق نشدن آن مفروضات (مثلاً نرخ ارز) نمی‌توان در مورد درست و غلط بودن آن اظهارنظر کرد.
البته می‌توان با کمی تغییر در سؤال به جواب رسید. «بازار کی سقوط می‌کند؟»
سقوط بازار نشانه‌هایی دارد که مهم‌ترین آنها عبارتند از:
۱- حرکت نقدینگی از سهام و صنایع با سود تقسیمی صفر به سهام و صنایع با سود تقسیمی حداکثری
۲- ورود جریان نقدینگی به سهام شرکت‌های سرمایه‌گذاری
۳- تغییر دیدگاه فعالان و تحلیلگران بازار از محاسبه سود سال‌های آتی به ارزش دارایی‌ها و ارزش جایگزینی شرکت‌ها
۴- افزایش قابل توجه عرضه‌های اولیه به ویژه عرضه اولیه شرکت‌های بزرگ
۵- تغییر قوانین و مقررات بازار و بورس‌ها مانند تغییر معنادار دامنه نوسان،تغییر در قوانین اعتباری کارگزاری‌ها و…
۶- مهم‌تر از همه افزایش نرخ بهره رسمی (بانکی و بین بانکی و اوراق دولتی) و غیررسمی (ودیعه مسکن ،لیزینگ و…)
۷- اتمام طول دوره رونق (سیکل رونق). لازم به ذکر است به طور میانگین و سنتی در بورس ایران طول دوره رکود یک سال و نیم و طول دوره رونق دو سال در نظر گرفته می‌شود.
۸- عقب افتادن بازده حاصل از سرمایه‌گذاری فعالان قدیمی و تحلیلگران حرفه‌ای بازار از بازده تازه واردها و مبتدی‌ها.
۹- افزایش شناوری در کلیت بازار و بالاخص در سهم‌های کوچک (با ارزش بازار پایین)
۱۰- افزایش تعداد پروژه‌های تیک آور (ادغام و تملیک)
بدیهی است که بدون مفرضات فوق هر گونه کاهش قیمت را می‌توان جزو نویز یا نوسانت طبیعی بازار در نظر گرفت و به آن به چشم یه فرصت جهت ورود به بازار یا بهینه‌سازی پرتفوی سرمایه‌گذاری نگاه کرد.
- محمد مشاری؛ مدیرعامل کارگزاری بانک ملت