این سرمایه گذاری ثانویه معمولا بر روی آن دسته از دارایی‌ها انجام می‌شود که قیمتشان معمولا در جهت عکس سرمایه‌گذاری اولیه حرکت می‌کند.
خارج از بازارهای مالی و برای دارایی‌های غیرمالی پوشش ریسک عموما از طریق بیمه‌نامه‌ها انجام می‌شود. اما در بازارهای مالی به طور معمول، پوشش ریسک شامل گرفتن موقعیت مخالف در یک دارایی مرتبط یا در یک اوراق مشتقه بر اساس دارایی‌هایی است که باید پوشش داده شود. از این رو تعداد زیادی از فعالان بازار آتی را پوشش دهندگان ریسک تشکیل می‌دهند. هدف اصلی این معامله‌گران این است که با ورود به بازار قرارداد آتی، ریسک ناشی از تغییرات نامطلوب قیمت در بازار نقد را پوشش دهند. آن دارایی که پوشش ریسک در بازار مشتقه برایش انجام می‌شود می‌تواند نفت خام، مشتقات نفتی، سهام و ... باشد.
وقتی فرد یا شرکتی مالک یا تولیدکننده یک دارایی بوده و انتظار دارد در مقطعی در زمان آینده آن را بفروشد استراتژی پوشش ریسک فروش در قراردادهای آتی را انتخاب می‌کند. همچنین فردی یا شرکتی که دارایی را در حال حاضر در اختیار ندارد ولی قرار است در تاریخ معینی در آینده مالک دارایی شود می‌تواند از این استراتژی استفاده کند. شرکت‌های تولیدکننده نفت خام یا کشاورزانی که محصول خود را در زمان معینی در آینده برداشت می‌کنند نمونه‌ای از کسانی هستند که این استراتژی پوشش ریسک مناسب آنهاست.
پوشش ریسک خرید در قراردادهای آتی برای شرکتی مناسب است که قصد دارد در آینده کالایی را بخرد و می‌خواهد از ریسک افزایش قیمت در آینده مصون بماند. درواقع شرکت‌های تولیدی می توانند از این استراتژی برای خنثی کردن ریسک افزایش قیمت مواد اولیه استفاده کنند. به طور مثال پالایشگاه‌های داخلی که خریدار نفت خام هستند از این طریق می‌توانند به پوشش ریسک نوسانات قیمت بپردازند.
با وجود روش های متنوعی که مهندسین مالی برای پوشش ریسک پیشنهاد می‌دهند پوشش ریسک کامل در عمل امکان پذیر نیست و روش‌های مختلف سعی می‌کنند تا حد امکان به پوشش ریسک کامل نزدیک شوند.
- هانی جمالی - کارشناس مشتقات انرژی
- شماره ۴۹۷ هفته نامه اطلاعات بورس