این موضوع در مورد تمام نمادهای بورسی به ویژه سهام عدالت صادق است. در واقع سهام عدالت از همان ابتدا با هدف کمک به اقشار آسیب‌پذیرو ضعیف جامعه از سوی دولت نهم عرضه شد و قرار بود کارکردی حمایتی داشته باشد تا این افراد بتوانند به واسطه دارایی با قدرت نقدشوندگی بالایی که دراختیارشان قرار می‌گیرد، درمواقع ضروری، نیازهای نقدینگی خود را هم پوشش دهند که عملا این هدف محقق نشد.
الگوی نامناسب واگذاری سهام عدالت، باعث شد این سیاست به اهداف اقتصادی و حمایتی مدنظر دست پیدا نکند و بدتر از آن، در بحث حاکمیت شرکتی و مدیریت شرکت‌ها نیز اختلال ایجاد کند. بنابراین ضروری است حداقل امکان نقدشوندگی آن فراهم باشد تا دارندگان بتوانند در شرایط نیازاز تبدیل آن به دارایی دیگر یا تامین نیازهای نقدینگی خود بهره‌مند شوند.
از این رو، با توجه به تجربه چند ساله‌ای که در سهام عدالت داریم و به شکست‌ها و ناکامی‌های آن آگاه هستیم بهتر است هر سیاستی که سیاستگذاران برای آن برنامه‌ریزی می‌کنند بر اساس تجربیات گذشته و با نگاه جدی‌تری در این حوزه دنبال شود.
- علی سنگینیان - کارشناس ارشد بازار سرمایه
- شماره ۴۹۸ هفته نامه اطلاعات بورس