به گزارش صدای بورس، به همین دلیل است که کریپتوها اغلب از سوی مردم به عنوان ابزارهای سرمایه‌گذاری بیهوده و پرریسک تلقی می‌شوند. اما روشن است که کریپتوها چیزی بیش از یک ابزار ساده سرمایه‌گذاری هستند. کمتر از ۱۵ سال که از زمان عرضه بیت‌کوین (به عنوان نخستین رمزارز جهان) می‌گذرد و در این مدت، کریپتوکارنسی‌ها در حال تغییر روش عملکرد اقتصاد جهان هستند. در حال حاضر ارزش بازار کریپتوکارنسی بیش از یک هزار میلیارد دلار است و با توجه به ثبت رکوردهای پیشین، امکان افزایش این رقم وجود دارد. در اینجا به برخی تأثیرات صنعت کریپتوکارنسی بر اقتصاد جهان اشاره می‌کنیم.
حواله آنی پول
در اقتصاد سنتی، انتقال پول ممکن است ساعت‌ها یا حتی روزها طول بکشد، به ویژه اگر این انتقال در سطح بین‌المللی انجام شود. از سویی، واسطه‌های اندکی برای انجام این کار وجود دارد. در مقابل، تراکنش‌های کریپتویی بدون توجه به حجم و مقصد پول حواله شده، تنها در چند ثانیه یا دقیقه انجام می‌شوند.
این موضوع به تغییر روش مبادلات و انتقال پول، به ویژه در اقتصادهای در حال توسعه دارای میلیون‌ها شهروند فاقد حساب بانکی منجر شده است. آنها به دلیل وجود نرخ‌های تورم بالا، با کاهش ارزش پولشان روبه‌رو هستند. گاهی اوقات قوانین مالیاتی سختگیرانه در کشورهای در حال توسعه عامل دیگری است که حجم تراکنش‌های ارزهای دیجیتال را افزایش می‌دهد. به عنوان مثال، چنین اتفاقی در هند رخ داد. در سال ۲۰۲۲ که با بازار نزولی مواجه بودیم، حجم معاملات همتابه‌همتای بیت‌کوین دوبرابر افزایش یافت.
بر این اساس گفته می‌شود که بانک‌ها ناچارند خود را با افزایش روزافزون حضور کریپتوها در اقتصاد جهان و تعاملات بانکی سازگار کنند. فرصت‌های بی‌سابقه‌ای که صنعت کریپتو فراهم کرده، تعداد کاربران ارزهای دیجیتال جهان را به ۴۲۰ میلیون نفر رسانده است و پیش‌بینی می‌شود این رقم تا سال ۲۰۳۰ از مرز یک میلیارد نفر عبور کند. این روند، چالش‌هایی را پیش‌روی بانکداری سنتی قرار می‌دهد که نمی‌توان آنها را نادیده گرفت.
کریپتوهای بانکی
دویچه بنک، رایفیزن بنک و دیگر غول‌های بانکی در حال دریافت مجوز برای به‌کارگیری کریپتوکارنسی‌ها و معرفی آنها به مشتریان‌شان هستند. در حال حاضر نئوبانک‌ها (بانک‌های نوین که تنها بر بستر آنلاین فعالیت می‌کنند و فاقد شبکه فیزیکی سنتی، یعنی شعبه بانکی هستند) و پلتفرم‌های پرداخت آنلاین همچون Revolt و PayPal ابزارهایی را پیاده‌سازی و عرضه کرده‌اند که به مشتریان امکان می‌دهد کریپتوها را بخرند، بفروشند یا نگهداری کنند. به این ترتیب، موسسات و نهادهای مالی تلاش می‌کنند تا در مقابل رقابت‌ها تاب بیاورند و مجموعه‌هایی که تن به پذیرش کریپتوها نمی‌دهند، به حاشیه رانده شوند.
علاوه بر اینها، بهبود دسترسی به کریپتوها (وقتی به اپلیکیشن‌های بانکی بزرگ می‌رسد) نوید افزایش محبوبیت دارایی‌های دیجیتال را می‌دهد و این شرایط، موقعیت کریپتوکارنسی‌ها در بازار مالی جهان را تقویت می‌کند.
بانکداری کریپتویی
متقابلا، کسب‌وکارهای کریپتویی هم به طور فزاینده‌ای راه‌حل‌های بانکی را برای مجموعه گسترده‌تری از مخاطبان پیاده‌سازی می‌کنند. این راه‌حل‌ها شامل حساب‌های پس‌انداز کریپتویی با نرخ بازده سالانه بالاتر از حساب‌های بانکی هستند و در عین حال، فرصت‌های سرمایه‌گذاری را فراهم می‌کنند که تنها در حوزه رمزارزها امکان‌پذیر هستند. بانک‌های کریپتویی یک چارچوب مدیریت دارایی را ارائه می‌کنند که همه مشتریان بانکداری غیرکریپتویی با آن آشنا هستند، با این تفاوت که از دارایی‌های دیجیتال به جای پول‌های فیزیکی استفاده می‌کنند. این موضوع در حالی که روند فعالیت کاربران را تسهیل می‌کند، بازده بالایی دارد که به افزایش تقاضا برای راه‌حل‌های بانکداری کریپتویی در آینده منجر خواهد شد.
بانک‌های کریپتویی از جمله سخت‌ترین محصولات برای تولید و استفاده به شمار می‌روند اما راه‌حل‌هایی وجود دارد که به کاربران امکان می‌دهد تا با استفاده از نرم‌افزارهای پیش‌ساخته، در عرض چند هفته از آن استفاده کنند. کاربران همچنین می‌توانند یکی از پلتفرم‌های موجود را با ویژگی‌های بانکداری کریپتویی تقویت کنند که این کار در یک سال نتیجه خواهد داد. مثلا این کار را می‌توان با استفاده از نرم‌افزار Vault متعلق به Choice.com انجام داد. این پلتفرم طی ۶ سال فعالیت بیش از ۶۰ میلیون دلار صرف توسعه و دریافت مجوز در ۱۷۰ کشور جهان کرده است و حالا این امکان را به کاربران می‌دهد که یک بانک کریپتویی با برند خودشان راه‌اندازی کنند.
فرصت‌های سرمایه‌گذاری
پیش از این سرمایه‌گذاری هیچگاه به این سادگی نبوده است. بانکداری سنتی ابزارهای راحت و مناسبی برای سرمایه‌گذاری ارائه می‌کنند، اما این ابزارها هیچ شباهتی به کریپتوها ندارند. در یک کیف‌پول کریپتوکارنسی شما هیچ احتیاجی به ثبت‌نام برای نگهداری یا مبادله دارایی‌های دیجیتال ندارید و هیچکس نمی‌تواند دارایی شما را مسدود کند. صنعت کریپتوکارنسی یک سرمایه‌گذاری باز و آزاد را در اختیار همه قرار می‌دهد. این ابزار به ویژه برای کسانی که امکان دسترسی به زیرساخت‌های مالی سنتی را ندارند، مناسب است.
راه‌های کسب سود از بازار کریپتوها متغیر و شامل نگهداری و معاملات روزانه تا سیستم پیچیده تامین مالی غیرمتمرکز (DeFi) است. برای بسیاری از سرمایه‌گذاران، دارایی‌های دیجیتال حکم عامل پوششی در برابر تورم را دارد. بر اساس نتایج یک نظرسنجی که شبکه خبری ان‌بی‌سی انجام داده است، در حال حاضر ۲۰ درصد از مردم آمریکا مشغول سرمایه‌گذاری، خریدوفروش یا استفاده از کریپتوکارنسی‌ها هستند.
توکنیزه کردن
یکی از ویژگی‌های مهم کریپتوها این است که نیاز به واسطه را رفع می کند و امکان دسترسی مستقیم برای مبادله را در اختیار افراد قرار می‌دهد. در چنین شرایطی، قراردادهای هوشمند امکان تبدیل این ویژگی به چشم‌انداز تجاری را فراهم می‌کند.
یکی از روندهای امیدوارکننده در ارتباط متقابل صنعت کریپتوکارنسی و اقتصاد سنتی امروز، توکنیزه کردن دارایی‌های واقعی (RWA) است. مالکیت سهام، اوراق بدهی، کامودیتی‌ها، املاک و مستغلات و غیره به شکل توکن‌های دیجیتال به بستر بلاکچین منتقل می‌شوند که این اتفاق به نقدشوندگی و دسترسی پذیری بیشتر آنها منجر می‌شود.
بر اساس اعلام گروه مشاوره‌ای بوستون، بازار RWA تا سال ۲۰۳۰ به میزان ۲۵ برابر رشد خواهد کرد و به بیش از ۱۶.۱ تریلیون دلار خواهد رسید. در این زمان، ۱۰ درصد تولید ناخالص داخلی جهان به شکل دارایی‌های توکنیزه شده درخواهند آمد. در حال حاضر این رقم ۰.۴ درصد است. توکنیزه شدن چیزی بیش از یک فناوری مد روز است؛ این فناوری در حال تغییر روش‌های مالکیت و مبادله دارایی‌های فیزیکی است.
ارزهای دیجیتال ملی
یکی از انتقادات ساتوشی ناکاموتو (خالق بیت‌کوین) به اقتصاد سنتی، سیاست پولی غیرمسئولانه مقام‌های مالی کشورها بوده که به نفع تورم تمام شده است. بیت‌کوین با تعداد مشخصی سکه به تدریج وارد چرخه پولی شد که آن را در برابر تورم مقاوم کرد. با این حال، اگرچه بیت‌کوین هنوز نتوانسته به قلب اقتصاد جهان راه پیدا کند، اما کریپتوکارنسی‌ها تا حدی توانسته‌اند یکی از نقش‌های بانک‌های مرکزی یعنی چاپ پول را تحت تاثیر قرار دهند.
بانک‌های مرکزی برای اینکه از رقابت عقب نمانند، شروع به بررسی و آزمایش ارزهای دیجیتال موسوم به CBDC (ارز دیجیتال بانک مرکزی) کرده‌اند که همان ارز ملی در قالب دیجیتال است. قرار است این ارزهای تحت کنترل دولت‌ها به سرعت و امنیت تراکنش‌ها به ویژه حواله پول از خارج منجر شود. در همین حال، منتقدان می‌گویند ارزهای دیجیتال بانک مرکز، فرصت‌های تازه‌ای از نظارت و کنترل را در اختیار دولت‌ها قرار می‌دهند و ممکن است اثرات غیرقابل پیش‌بینی بر اقتصاد داشته باشند.
تاکنون ۶۴ کشور از جمله چین، هند و استرالیا مراحل آزمایشی انتشار و استفاده از CBDC را پشت سر گذاشته‌اند. بر اساس برآورد بانک سیتی‌گروپ، تا سال ۲۰۳۰ حدود ۵ تریلیون دلار در قالب ارزهای دیجیتال بانک مرکزی وارد چرخه پولی جهان خواهد شد.
رشد ارتباطات
صنعت کریپتوکارنسی به مثابه یک نیروی جهانی عمل می‌کند و اقتصاد سنتی ناچار است آن را در محاسبات خود در نظر بگیرد. روند موجود این واقعیت را تایید می‌کند: بانک‌های خصوصی راه‌حل‌های کریپتویی را به اجرا درمی‌آوردند، کسب‌وکارها مالکیت دارایی‌ها را به بستر بلاکچین منتقل می‌کنند و از همه مهمتر، بانک‌های مرکزی پول دیجیتال را به کار می‌گیرند. این است آینده اقتصاد جهان.
منبع: fxstreet.com