تجدید ارزیابی‌ها به شکلی که تاکنون در شرکت‌های بورسی انجام شده، باعث شده است که یکسری دارایی‌های استهلاک ناپذیر و سمت کلی دارایی‌ها را تجدید ارزیابی انجام دهند و به همان نسبت ذخایر و یا بدهی‌ها را به حساب ها محدود کنند. به نظر می‌رسد باید تجدید ارزیابی در شرکت هایی انجام شوند که تمام ذخایر را در حساب‌ها لحاظ کرده باشند. بنابراین دارایی‌های استهلاک پذیر نیز باید در واقع در تجدید ارزیابی‌ها لحاظ شوند تا هزینه استهلاک سنوات آتی آن‌ها کمک کند به این موضوع که نقدینگی در داخل شرکت بماند و همچنین شرکت‌ها بتوانند از محل این نقدینگی طرح‌های توسعه را به نوعی اجرایی کنند و سپس تامین مالی انجام دهند.
اگر بحث تجدید ارزیابی دارایی‌ها با دقت کافی و یا در واقع به درستی مدیریت شود به نوعی می‌تواند به بازار کمک کننده باشد اما در صورتی که بدین شکل نباشد خیلی تاثیر زیادی ندارد. البته بعضا شاهد هستیم که تنها زمین ها و یا حساب سرمایه‌گذاری‌های خود را تجدید ارزیابی می‌کنند که این موارد کمک زیادی به عملیات شرکت ها نمی‌کند.
و از طرفی دیگر معضلی که وجود دارد در سیستم معاملات بورس رقابت ها و یا به نوعی رفتاری است که بر مبنای یک ریال یک ریال انجام می‌شود و شرکت هایی که تعداد سهام زیادی دارند و ارزش بازار کمی دارند و قیمت ها مابین ۱۰۰ و یا ۲۰۰ تومان است بسیار بهتر در معاملات و رقابت عمل می‌کنند و این باعث می‌شود زمانی که یک شرکتی از محل تجدید ارزیابی افزایش سرمایه می‌دهد تعداد سهام زیاد شود و به دنبال آن سهام خرد شود و این باعث می‌شود که به اصطلاح سهام اسپلیت شود و بعد سبب می‌شود که خریداران بیشتری مراجعه و قیمت سهام بالاتر برود. بنابراین می‌توان این‌گونه گفت که این یک اتفاق واقعی نیست و به نوعی اتفاقی است که در عملیات شرکت افتاده باشد.
به نظر می‌رسد اگر قرار باشد که شرکت‌ها از این مورد استفاده کنند بهتر است در نظر داشته باشند که راهکارهای معاملاتی برای سهام شرکت‌ها اندیشیده شود.
که البته شاهد هستیم برای سهم‌هایی که قیمت ۶ و یا ۷ رقمی دارند خریدار وجود دارد هم در زمانی که قیمت خرد است و به نوعی سه رقمی است رغبت بیشتری وجود دارد و در ذهنیت معامله‌گران مثبت هستند. در واقع اینکه تجدید ارزیابی اثر بگذارد به نظر می‌رسد قسمتی از آن این باشد که باید یک مدیریت بسیار خوب هم بر روی تجدید ارزیابی دارایی‌ها و هم بر روی نحوه معاملات سهام این شرکت‌ها انجام شود و همچنین در این صورت تجدید ارزیابی می‌تواند یک راه حل بسیار موثر برای بهبود اوضاع مالی بنگاه ها باشد.
در واقع قصد دارند که حداقل بازارسرمایه در بلند مدت وضعیت بهتری پیدا کند و برای اینکه به سود قیمتی برسد باید ظرفیت مالی بنگاه‌ها را در درازمدت بهبود ببخشیم و همچنین اگر دارایی‌های استهلاک پذیر بنگاه‌ها را تجدید ارزیابی انجام دهیم باعث می‌شود که هزینه‌های استهلاک سال‌های آینده بنگاه ها افزایش پیدا کند و این کمک می‌کند به اینکه وضعیت بنگاه ها در درازمدت بهتر شود. بنابراین در واقع خود تجدید ارزیابی اثر خیلی مهمی بر روی عملیات شرکت ها ندارد و تنها یک ثبت حساب و عملیات است اما امکان دارد که به نحوی تجدید ارزیابی را مدیریت کرد که به بهبود اوضاع مالی بنگاه ها کمک کننده باشد.
- مصطفی امیدقائمی - مدیرعامل گروه مالی ملت
- شماره ۵۲۲ هفته نامه اطلاعات بورس