به گزارش صدای بورس،علیرضا خدایی، کارشناس صنعت دارو بزرگترین مشکل و مساله در صنعت دارو را کمبود سرمایه در گردش برای داروسازان دانست و گفت: در سال‌های ۱۴۰۱ و ۱۴۰۲، مبلغ ارز مواد اولیه ساخت دارو از ۴۲۰۰ تومانی به ۲۸ هزار و ۵۰۰ تومان رشد داشت اما با توجه به پتانسیل بالای صنعت دارو در ایران، این ریسک نتوانست تاثیر منفی زیادی بر این صنعت گذارد و میزان تولید آن را کاهش دهد بلکه علیرغم کاهش حاشیه سود خالص مبلغ سود شرکت‌های دارویی افزایشی است.
وی با اشاره به اینکه برای توجیه پذیر بودن ساخت کارخانه جدید در صنعت دارو نیاز به حمایت دولت در تامین مالی مخصوصا منابع بانکی ارزان‌تر است، افزود: این صنعت به لحاظ پرداخت سود به سهامداران و همچنین تامین مواد اولیه، بدلیل چرخه طولانی‌مدت وصول مطالبات و کاهش منابع مالی با ریسک مواجه است و نیاز به حمایت دولت دارد.
خدایی تصریح کرد: دولت باید نسبت به پرداخت منابع مالی خوش حساب بوده و نرخ‌گذاری دستوری را تا حد امکان حذف کند.
نقش حمایتی دولت
این کارشناس صنعت دارو با تاکید بر اینکه دولت باید نقش تنظیم بازار و کنترلی داشته باشد، عنوان کرد: یکی از مشکلات اصلی صنعت دارو بحث نرخ‌گذاری دستوری است، بنابراین، صنایع دارویی باید در کیفیت بالا و نه در بهای تمام شده پایین و تخفیفات فروش با یکدیگر رقابت کنند.
وی بیان کرد: به نظر می‌رسد نقش دولت برای صنعت دارو نسبت به صنایع دیگر بهتر بوده چرا که در سال‌های گذشته ضمن رشد این صنعت در کشور شاهد فعالیت قابل توجه بخش خصوصی بودیم به طوری‌که صنعت دارو جزو صنایعی است که با توسعه کارخانه تولید دارو مواجه است.
خدایی اظهار داشت: دستیابی به تولید چرخه کامل دارو از مواد اولیه با کیفیت تا محصول نهایی قابل رقابت باید هدف نهایی دولتمردان باشد که با چند نرخی بودن ارز امکان‌پذیر نیست. بنابراین دولت باید به چرخه کامل تولید دارو کمک کند و کسانی که خواهان تولید دارو با کیفیت هستند باید مورد حمایت قرار گیرند.
تکمیل چرخه دارویی
وی تاکید کرد: در صورت اصلاح و حذف تفاوت در نرخ‌گذاری ارز مواد شیمیایی نسبت به مواد اولیه دارویی در این صنعت شاهد تکمیل چرخه دارویی خواهیم بود.
به گزارش پایگاه خبری بازار سرمایه ایران،کارشناس صنعت دارو خاطرنشان کرد: معافیت مالیات بر ارزش افزوده برای دارو تنها برای مصرف‌کننده بوده و به ضرر تولیدکنندگان است چرا که مالیات توسط تولیدکنندگان پرداخت می‌شود ولی از مصرف کننده قابل دریافت نیست. برای مثال، برای ساخت یک کارخانه دارویی هزینه گزافی بابت مالیات ارزش افزوده باید پرداخت شود که برعکس سایر صنایع که مشمول مالیات هستند قابل دریافت از مشتریان نیست.