به گزارش صدای بورس،امیررضا اعلاباف، کارشناس بازار سرمایه در یادداشتی در خصوص اهمیت سرمایه‌گذاری غیرمستقیم نوشت:
"به طور کلی سرمایه‌گذاری در بازار سهام در قالب دو رویکرد دنبال می شود که شامل دو روش مستقیم و غیرمستقیم است. رویکرد غیرمستقیم به عنوان روشی قابل اطمینان در بلندمدت برای اشخاص مختلف با اهداف، دوره و دید زمانی و نیازهای متنوع شناخته می‌شود که از طریق ابزارهای سرمایه‌گذاری جمعی pooled investment vehicles یا خدمات مدیریت دارایی اختصاصی (سبدگردانی) انجام شده و منجر به ایجاد exposure مناسب و مالکیت غیرمستقیم سرمایه‌گذاران بر سبدی از کلاس دارایی مورد نظر تحت مدیریت اشخاص حرفه‌ای و دارای صلاحیت می‌شود.
ابزارهای سرمایه‌گذاری جمعی شامل انواع مختلفی از صندوق‌های سرمایه‌گذاری می‌شود که می‌توان طبقه‌بندی‌های مختلفی از آنها از لحاظ نحوه مدیریت صندوق شامل فعال و منفعلانه، کلاس دارایی مورد نظر و نحوه تخصیص دارایی، ساختار صندوق از منظر بنیان بسته (etf ها) یا بنیان باز (صندوق‌های مشترک) بودن، استراتژی سرمایه‌گذاری، برخی ویژگی‌های خاص نظیر اهرمی یا اینورس بودن و... داشت که در حال حاضر با همکاری مناسب از جانب سازمان بورس و اوراق بهادار میزان تنوع این ابزارها در طی یکی_دو سال گذشته در بورس تهران به طور چشمگیری افزایش یافته و شاهد ورود صندوق‌های reit, درآمد ثابت نوع دوم، مختلط، صندوق در صندوق‌ها، اهرمی، بخشی و حتی به نوعی هج فاندها با بکارگیری گسترده ابزارهای مشتقه به بازار هستیم که علاوه بر ایجاد فضای رقابتی در میان نهادهای مالی که در نهایت منجر به منفعت سرمایه‌گذار می‌شود، فرصت بی‌نظیری را برای طیف‌های مختلف سرمایه‌گذاران فراهم کرده است.
اما سرمایه‌گذاری موثر در صندوق‌ها (مدیریت فعال) نیز بر خلاف صندوق‌های منفعلانه یا همان شاخصی‌ها که فاقد ریسک مدیریت هستند، نکات فراوانی را داشته و نیازمند مطالعه دقیق است. به‌طوری که سرمایه‌گذاران قبل از انتخاب صندوق مناسب می‌بایست عملکرد گذشته‌نگر صندوق‌ها را در دوره‌های مختلف و به‌ویژه دوره‌های رکود بازار بررسی کرده(عملکرد گذشته ممکن است در آینده تکرار نشود)، امیدنامه و اساسنامه صندوق‌ها را به طور کامل مطالعه کنند، با ارکان مختلف صندوق‌ها و جزئیات عملیاتی آن آشنایی داشته باشند، رزومه مدیران سرمایه‌گذاری را بررسی کرده و همچنین پرتفوی صندوق‌ها را از جنبه‌های مختلف نظیر نحوه تخصیص دارایی میان صنایع و دارایی‌های مختلف، ریسک تمرکز و بهینه بودن پرتفوی با اصول mpt، میانگین وزنی P/E و سایر ضرایب سهام موجود در پرتفوی و... بررسی کرده و حتی پا را فراتر گذاشته و متریک‌های تخصصی‌تر ارزیابی عملکرد نظیر نسبت‌های بازده به ریسک مثل شارپ، ترینر، سورتینو، معیار آلفا یا بازده مازاد و... را بررسی کنند و همچنین ریسک صندوق را بر اساس مواردی همانند انحراف معیار، بتا (ریسک بازار)، ارزش در معرض ریسک، حداکثر افت سرمایه و... مورد مطالعه قرار دهند تا بتوانند سبدی پربازده با ریسک مناسب از بهترین صندوق‌ها را داشته باشند و از فرصت سرمایه‌گذاری در بازار سرمایه نهایت استفاده را بکنند."
منبع: سنا