در یک دهه اخیر، صندوق های با درآمد ثابت به یک کلاس دارایی بسیار با اهمیت در بازار پول و سرمایه تبدیل شده‌اند،به گونه‌ای که منابع سیال و هوشمند به فراخور شرایط و با توجه به انتظارات آتی نسبت به متغیرهای اثرگذار اقتصادی، آن صندوق‌ها را به عنوان یک دارایی بدون ریسک با افق سرمایه‌گذاری کوتاه و میان مدت درنظر می‌گیرند.
از سوی دیگر مدیران صندوق‌های سرمایه گذاری همواره درصدد رقابت با رقیب اصلی خود یعنی بانک‌ها و همچنین سایر صندوق‌های فیکس، سعی بر آن دارند تا با افزایش نرخ سود، منابع بیشتری را جذب کرده و به بازیگری مهم‌تر در بازار مبدل شوند. به ویژه در سال جاری با تداوم فضای بی‌اعتمادی سرمایه گذاران نسبت به سرمایه گذاری در سهام و همچنین ثبات نسبی در قیمت ارز و نیز با چراغ سبز بانک مرکزی به بانک‌ها برای نرخ‌های بالاتر به سپرده‌ها نسب به نرخ‌های مصوب، صندوق های فیکس نیز توانستند نرخ بازده بالاتری را برای دارندگان واحدهای خود به ارمغان آورند. همچنین باید توجه داشت که نرخ بازده این صندوق‌ها عمدتا از دومحل تامین می‌شود، نخست از محل سود سپرده‌های بانکی که عموما نرخی ترجیحی است و دوم سود اوراق صکوک موجود در پورتفوی صندوق که هر دو طی سال جاری افزایش قابل توجهی داشته‌اند. بر پایه مبانی تئوریک علم مالی، افزایش نرخ بازده بدون ریسک، تاثیری کاهنده بر ارزش دارایی های مالی خصوصا سهام دارد.
در پاسخ به این که آیا رکود حاکم بر بازار سرمایه صرفا نتیجه افزایش نرخ بازده صندوق‌های با درآمد ثابت است، باید گفت که یکی از علل این رکود وجود آلترناتیو صندوق‌های فیکس است. چرا که از یک سو انتقال وجوه از سهام به صندوق‌های ETF بسیار کم هزینه است و از سویی دیگر می‌توان در کوتاه‌ترین زمان نسبت به تغییرات در سایر کلاس‌های دارایی واکنش متناسب نشان داد.
- علی خوش طینت - کارشناس بازار سرمایه
- شماره ۵۳۵ هفته نامه اطلاعات بورس