کف نشینی بورس

به گزارش صدای‌بورس، با وجود آنکه رشد قیمت دلار در سال‌های گذشته، زمینه را برای یک بازدهی فراتر از دلار برای بورس فراهم می‌آورد، اما اکنون به نظر می‌رسد بورس تهران نمی‌تواند ارزش دارایی سبدهای بورسی را به شکل دلاری رشد دهد.

یکی از دلایل اصلی این موضوع، وابستگی قیمت خوراک و هزینه شرکت‌های بورسی به قیمت دلار بوده و این درحالی است که در گذشته نه چندان دور، خوراک یارانه‌ای از سوی دولت برای صنایع تامین می‌شد.

همچنین کاهش شدید قیمت‌های جهانی به خصوص فولاد و نفت که تاثیر قابل توجهی در نیمی از صنایع بازار دارند، موجب عدم رشد درآمد شرکت‌ها مطابق با رشد دلار خواهد بود.

از این رو، با وجود آن که رشد قیمت دلار، موجب خوش‌بینی سرمایه‌گذاران نسبت به سودآوری شرکت‌ها می‌گردد، اما در واقعیت افزایش قابل توجهی در زمینه سودآوری نصیب شرکت‌ها نمی‌شود.

از سوی دیگر، p/e بازار برای عبور از مرز ۸ واحد مقاومت نشان می‌دهد و با عدم کاهش نرخ بهره در واقعیت و رشد نرخ بهره مؤثر اوراق درآمد ثابت، احتمال آن وجود دارد که این نسبت در محدوده زیر ۸ واحد قرار گیرد؛ از این رو اهرمی برای رشد ارزش بازار، مضاعف بر افزایش قیمت دلار، وجود ندارد.

این در حالی است که سایر کلاس‌های دارایی نظیر سکه و طلا، پتانسیل رشد قیمت‌های جهانی طلا را لحاظ می‌کنند. همچنین امنیت بالای طلا در شرایط تورمی می‌تواند بازدهی مضاعف بر دلار را به همراه داشته باشد.

مطابق با یک روند ۵ساله، میانگین ارزش دلاری بازار سهام، حدود ۱۷۰میلیارد دلار است که به نظر می‌رسد با متغیرها و ریسک‌هایی که برای بازار سهام وجود دارد، ارزش دلاری بازار نمی‌تواند از این مرز عبور کند.

از این رو نمی‌توان انتظار داشت در بلندمدت، بازدهی بالایی نصیب سرمایه‌گذاران شود.

در عین حال، اگر p/e بازار هم توانایی عبور از ۸واحد را نداشته باشد، احتمالا ارزش دلاری بدون تغییر در محدوده‌های فعلی ثابت باقی خواهد ماند. با این حال، سطح ارزش بازار آنقدر پایین است که مطابق با روند بازدهی اسفندماه در ۱۶سال اخیر بورس نیز می‌تواند به تعادل برسد و معاملات بهتری را نسبت به بهمن‌ماه تجربه کند.