به گزارش صدای بورس، البته مهم ترین تغییر آن این است که قبلا در صندوق های با درآمد ثابت حداقل خریدی بابت سهام وجود نداشت و صندوق های با درامد ثابت می توانستند حداقل سهام خود را به صفر برسانند.
اما مطابق با ابلاغیه جدید حداقل به ۱۵ رسیده و به صورت پلکانی و طی هر فصل صندوق ها باید خودشان را به ۱۵ درصد از کل دارایی های صندوق برسانند و مضاف بر آن تا پایان اسفند ماه باید هر صندوق حداقل ۳ درصد از دارای صندوق خود را به سهام تخصیص دهد که این مبلغ قابل توجهی است که به بازار تزریق می شود . پیش بینی می شود رقمی حدود ۹ تا ۱۰ هزار میلیارد تومان ورود نقدینگی از جانب صندوق های با درامد ثابت را شاهد باشیم.
نکته دیگر که در این ابلاغیه اشاره شده اختصاص حداقل ۳۰ درصد از کل دارایی صندوق های درآمد ثابت به اوراق بهادار منتشره از طرف دولت است، با در نظر گرفتن این مسئله طبیعتا می بایست صندوق ها حجم بیشتری را به اوراق بهادار دولتی تخصیص بدهند که موضوع حائز اهمیتی است .
اگر ساختار صندوق های سرمایه گذاری را مورد بررسی قرار دهیم و نوع سرمایه گذاران و ترجیحاتی که سرمایه گذاران به دنبال ان هستند را مورد بررسی قرار دهیم متوجه میشویم عمده سرمایه گذاران این صندوق ها کسانی هستند که به دنبال کسب بازدهی مطمئن و پایداری هستند که از حداقل نرخ سود سپرده بانکی بیشتر باشد .
افرادی که در این صندوق ها هستند تمایلی به نرخ سود بالاتر ندارند اما به دنبال نقدشوندگی و درآمد ثابت هستند طبیعتا ابلاغیه جدید با نوع ، ساختار صندوق ها و اهداف سرمایه گذاران صندوق ها مغایرت دارد.
اگر فرض را بر این گذاریم که صندوق ها این کار را انجام دهند دو مسئله وجود دارد، ابتدا اینکه واقعا انجام این امر بر روند بازار موثر خواهد بود؟
طی مدت زمانی که ابلاغیه جدید اعلام شده اتفاق جدیدی در بازار رخ نداده و برای تحرک بازار باید علاوه بر ورود نقدینگی از سوی صندوق های سرمایه گذاری سایر فاکتور های تاثیرگذار نیز باید تغیر پیدا کند زیرا صرفا با ورود نقدنیگی محدود از طرف صندوق ها فرصت خروجی برای سرمایه گذاران پیش می آید تا بتوانند سرمایه قفل شده خود را خارج کنند. پس از این جهت نمیتواند تاثیر بسیاری بگذارد اما مضاف بر آن اگر صندوق دچار کاهش بازدهی شود اثرات ان را سرمایه گذار کسب میکند . ساختاری که در صندوق ها وجود دارد این است که ذخیره ارزش سهام ندارند هر چند برخی از صندوق ها در زمان رونق بازار وارد بازار شده وذخیره گرفته اند، بنابراین این صندوق ها با فراغ بال می توانند وارد بازار شوند و حجم قابل توجهی از سهام را خریداری کنند .
در مجموع تعداد قابل توجهی از صندوق ها نیز ذخیره ای ندارند و اگر بازدهی بازار کاهش پیدا کند بازدهی سرمایه گذاران صندوق ها نیز کاهش پیدا میکند .همچنین سرمایه گذار با هدف کسب حداقل نرخ سود معادل سپرده های بانکی وارد این صندوق ها شده واگر روند بازار ریزشی شود، از سود سپرده های بانکی نیز کمتر دریافت میکند ، بنابراین به نظر نمیرسد این مدل در بلند مدت قابل اتکا و موفقیت امیز باشد .
رسول رحیم نیا
مدیر صندوق تامین سرمایه بانک ملت