صدای بورس - مهراز حبیبی، کمردرد مزمن میلیون ها نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد و نمی توان تاثیر تضعیف کننده آن بر زندگی روزمره را نادیده گرفت.
در حالی که کمردرد حاد اغلب از صدمات یا کشیدگی عضلانی ناشی می‌شود و معمولاً در عرض چند هفته برطرف می‌شود، کمردرد مزمن برای سه ماه یا بیشتر باقی می‌ماند. در میان علل مختلف کمردرد مزمن، شرایط پزشکی نقش مهمی را ایفا می‌کند که به ناراحتی و اختلالات مداوم کمک می‌کند.
شرایط پزشکی که می تواند باعث کمردرد مزمن شود
در این مقاله، ما به برخی از شایع‌ترین شرایط پزشکی که با کمردرد مزمن مرتبط هستند، می‌پردازیم و علائم، تشخیص و گزینه‌های درمانی آن‌ها را روشن می‌کنیم.
۱. بیماری دژنراتیو دیسک
بیماری دیسک دژنراتیو (DDD) وضعیتی است که با زوال تدریجی دیسک‌های بین مهره‌ای که ستون فقرات را تحت فشار قرار می‌دهند مشخص می‌شود. از آنجایی که این دیسک ها محتوای آب و خاصیت ارتجاعی خود را با گذشت زمان از دست می دهند، مهره ها ممکن است به یکدیگر ساییده شوند و منجر به کمردرد مزمن شود. DDD معمولاً کمر و گردن را تحت تأثیر قرار می دهد و باعث سفتی، تحرک محدود و درد می شود که به پاها یا بازوها می رسد. گزینه های درمانی شامل فیزیوتراپی، داروهای ضد درد، و در موارد شدید، مداخلات جراحی مانند فیوژن ستون فقرات یا تعویض دیسک مصنوعی است.
۲. فتق دیسک
فتق دیسک، که به عنوان دیسک لغزیده یا پاره شده نیز شناخته می شود، زمانی رخ می دهد که هسته داخلی ژل مانند دیسک بین مهره ای از لایه بیرونی بیرون زده و اعصاب مجاور را فشرده می کند. فشار روی اعصاب می تواند منجر به کمردرد مزمن شود که اغلب با بی حسی، سوزن سوزن شدن یا ضعف در ناحیه آسیب دیده همراه است. گزینه های درمانی از اقدامات محافظه کارانه مانند استراحت، فیزیوتراپی و داروهای ضد درد تا روش های تهاجمی تر مانند تزریق استروئید اپیدورال یا جراحی را شامل می شود.
۳. تنگی نخاع
تنگی نخاع به باریک شدن کانال نخاعی اشاره دارد که منجر به فشرده شدن اعصاب نخاعی و طناب نخاعی می شود. این وضعیت می تواند مادرزادی یا اکتسابی از طریق دژنراسیون مرتبط با سن باشد. کمردرد مزمن همراه با تنگی کانال نخاعی معمولاً با راه رفتن یا ایستادن طولانی مدت بدتر می شود و ممکن است با پا درد یا بی حسی همراه باشد. گزینه های درمانی شامل فیزیوتراپی، تکنیک های مدیریت درد، داروها، و در موارد شدید، رفع فشار از طریق جراحی است.
۴. آرتروز
استئوآرتریت، شایع ترین شکل آرتریت، مفاصل را تحت تاثیر قرار می دهد و می تواند ستون فقرات را تحت تاثیر قرار دهد و باعث کمردرد مزمن شود. با گذشت زمان، غضروف بین مهره ها ممکن است فرسوده شود و منجر به تماس استخوان به استخوان و در نتیجه درد، سفتی و کاهش دامنه حرکتی شود. درمان کمردرد مرتبط با آرتروز اغلب شامل ترکیبی از دارو، ورزش، فیزیوتراپی، مدیریت وزن و وسایل کمکی برای حمایت است.
۵. اسپوندیلولیستزیس
اسپوندیلولیز یک شکاف پاتولوژیک (پارگی، شکستگی) است که در باریک شدن قوس مهره استخوانی ایجاد می‌شود. این ناحیه از قوس مهره‌ای قسمت بین مفصلی (lat. Pars interarticularis) نامیده می‌شود. این وضعیت می تواند باعث کمردرد مزمن، اسپاسم عضلانی و فشردگی عصب شود. گزینه های درمانی برای اسپوندیلولیستزیس از اقدامات محافظه کارانه مانند بریس، فیزیوتراپی و داروهای ضد درد تا مداخلات جراحی مانند فیوژن ستون فقرات یا لامینکتومی متغیر است.
۶. فیبرومیالژیا
فیبرومیالژیا یک اختلال درد مزمن است که با درد گسترده اسکلتی عضلانی، خستگی، اختلالات خواب و نقاط حساس مشخص می شود. اگرچه فیبرومیالژیا عمدتاً بر عضلات و بافت‌های نرم تأثیر می‌گذارد، افراد مبتلا به این بیماری اغلب کمردرد مزمن را تجربه می‌کنند. درمان شامل یک رویکرد چند رشته ای، از جمله داروها، ورزش، مدیریت استرس، و درمان شناختی-رفتاری است.