به گزارش صدای بورس، در آن دوران من بیمار بودم و در ابتدا علاقه‌ای به حضور و شرکت در مجلس خبرگان نداشتم ولی مصاحبه‌ای از تلویزیون با موضوع زنان پخش شد که من را آشفته کرد. این اتفاق و اصرار موجب شد برای حفظ و پاسداشت حقوق زنان برای حضور در مجلس خبرگان کاندیدا بشوم.
روز اولی که به مجلس رفتیم یکی از روحانیون که نماینده یکی از شهرهای اطراف شیراز بودند؛ بلند شدند و اعلام کردند این‌جا مجلس گناه است، یک زن و هفتاد مرد. این خانم باید برود تا ما در این مجلس بمانیم.
خیلی ناراحت‌کننده است، کسانی که قرآن را خوانده‌اند و مقام زن را در قرآن دیده‌اند این‌چنین حرف بزنند. هنوز هم نمی‌توانم این حرف را تحمل کنم و ببینید این مرد با این حرف مردان را تحقیر کرد.
من به اظهارات آن نماینده پاسخ دادم. گفتم من مطمئن هستم هیچ‌گونه گناهی نمی‌کنم. هر کسی که فکر می‌کند گناه می‌کند مجلس را ترک کند. در ضمن من یک میلیون و نیم رای دارم در حالی که این آقا ۴۰۰ هزار رای دارد. من در قبال مردمی که به من رای داده‌اند مسئول هستم.
بسیاری از روحانیون دیگر با حضور من مخالف بودند. آقایی به من گفته بود «خانم گرجی پات رو از کفش من بیرون کن» گفتم کفشی به اندازه پاهایت پا کن. اما مثلا آیت‌الله صدوقی نماینده مردم یزد رفتار بسیار خوبی با من داشتند.
-
حدیثی وجود دارد که می‌گوید «جهاد زن، خوب همسرداری کردن اوست.» نظرتان درباره این حدیث چیست؟
از کجا معلوم که این حدیث صحیح باشد؟ این احادیث جعلی هستند. گوشه خانه نشستن و جزئی از وجود مرد و تمنیات مادی او شدن جهاد است؟ در این صورت زن اصلا وجود خارجی و عینی ندارد و صرفا در خواسته‌های مرد حل می‌شود و در احتیاجات مادی مرد فنا می‌شود.
آیا واقعا اسلام به چنین چیزی قائل است و ارزش می‌دهد؟ آیا اصلا می‌شود چنین حدیثی وجود داشته باشد؟ ما حضرت زینب(س) خواهر امام حسین(ع) را می‌بینیم بنابراین چطور می‌توانیم همسرداری کردن را جهاد زن بدانیم؟
-
نظر امام خمینی درباره حضور شما چه بود؟ ایشان مخالفتی نداشتند؟
نظر شما