مهم‌ترین دلیل تمایل کم به سرمایه‌گذاری در صندوق‌های سرمایه‌گذاری به چند عامل اصلی برمی‌گردد.
نخستین عامل به عدم آموزش و فرهنگ‌سازی لازم در این مورد ارتباط دارد. تلاش‌های مدون و آکادمیک در سطح نظام آموزشی ما برای آشنایی جوانان با مقوله‌های سرمایه‌گذاری و روش‌های آن در کشور متداول نیست و به همین خاطر عموم مردم تنها آشنایی محدودی با ابزارهای جدیدی نظیر صندوق‌های سرمایه‌گذاری دارند این آشنایی محدود البته گاهی اوقات به دلیل تشابه نام صندوق‌های سرمایه‌گذاری با مؤسسات مالی فاقد مجوز به مشکلاتی نیز منجر می‌شود که در این زمینه فرهنگ‌سازی و اطلاع‌رسانی و تبلیغات می‌تواند نقش مهمی داشته باشد.
دومین مشکل در بحث صندوق‌ها شبکه محدود آن برای دسترسی سرمایه‌گذاران است. شبکه‌های کارگزاری کوچک است که اینک با ممنوعیت صدور واحدهای صندوق‌ها در بانک‌ها مشکل دو چندان شده و گسترش شبکه دسترسی سرمایه‌گذاران در بستر مجازی و متمرکز می‌تواند این مشکل را کم کند.
سومین مشکل بزرگ در بحث صندوق‌های سرمایه‌گذاری محدودیت‌های قانونی و مقرراتی این صندوق‌هاست که عملا باعث می‌شود بحث مدیریت تخصصی این صندوق‌ها از طریق مدیران سرمایه‌گذاری تحت تاثیر قرار گیرد. مدیران سرمایه‌گذاری صندوق‌ها نه متناسب با مسئولیت‌های منطقی اختیارات دارند و نه امکان بهره‌مندی از منافع مدیریت صندوق‌های خود را دارند و عملا در سایه شخصیت حقوقی مدیریت صندوق‌ها هستند. همین امر نیز باعث می‌شود که علاقه و بهره‌وری مدیران کاهش یابد. در حال حاضر عملا تفاوت واقعی برای مدیران در بازدهی مثبت یا منفی یا بازدهی از طرق کم ریسک یا پر ریسک وجود ندارد و به همین دلیل نیز بهره وری در این بخش کاهش می‌یابد. در چنین فضای محدود،جا دارد این ابزار مفید بازارسرمایه با شناسایی مشکلات و موانع توسعه‌ای آن تقویت شود.
- همایون دارابی-کارشناس بازار سرمایه
- شماره۳۲۷هفته نامه اطلاعات بورس-صفحه۱۵