کف قیمتی بورس کجاست؟

محمدرضا دهقانی احمدآباد، مدیرعامل شرکت مدیریت سرمایه‌گذاری ملی ایران در گفت‌وگو با صدای‌بورس گفت: موضوعی که این روزها مطرح می‌شود این است که کف قیمتی سهام کجا قرار دارد و بحث‌های بسیاری در این خصوص وجود دارد و بسیاری به این موضوع معتقد هستند که تعدادی از نمادها در قیمت کف خود معامله نمی‌شوند. ضمن اینکه تعداد زیادی از فروشندگان، ارزش سهام خود را در پایین‌ترین حالت خود نمی‌بینند.

وی افزود: با این حال، برخی از صنایع هستند که سهام آنها در حال معامله در کف قیمتی خود هستند. علت این موضوع از بیرون بازار نشات می‌گیرد و این ترس را در درون سرمایه‌گذار ایجاد می‌کند که سهام خود را فروخته و تبدیل به کالای فیزیکی کند که اختیار بر روی آن بیشتر است. تا زمانی که یک راهکار دائمی برای حل مشکلات پیدا نشود، راه به جایی نخواهیم برد حتی اگر مشکلات سیاسی بر طرف شود.

دهقانی احمد آباد اظهار کرد: در سالیان گذشته شرایطی به‌وجود آمد که می‌توانست باعث رشد بازار شود، اما در گذشته شاهد آن بودیم که اگر نقدینگی وارد بازار شده نهایتا پس از ۲ سال از بازار خارج شده و هیچ‌وقت شرایطی فراهم نشد که ورود پول به بازار به‌صورت مستمر ادامه پیدا کند.

مدیر سرمایه‌گذاری شرکت ملی ایران مشکلات بازار و اتفاقات چند وقت اخیر را مکمل هم برای جلوگیری از ورود نقدینگی به بازار دانست و بیان کرد: اولین قدمی که می‌توان برای حل مشکلات بازار برداشت جلب کردن اطمینان مردم نسبت به بازار است. شاید حاکمیت بتواند این کار را با تزریق سرمایه به صنایع خاص انجام دهد و یا در حالتی دیگر با ایجاد طرح‌هایی که پول را به بازار انتقال دهد این مهم را رقم زند.

وی صنایع بانکی، دارویی، سیمانی و نیروگاهی را برای تزریق پول از سمت دولت مناسب دانست و افزود: با توجه به گزارشات منتشر شده این صنایع بهترین مکان برای تزریق نقدینگی توسط دولت هستند البته مواردی مانند تقسیم نکردن سود در بانکی‌ها و همچنین مشکلات نیروگاه‌ها و مداخلات دستوری در این صنعت را نمی‌توان انکار کرد اما حاکمیت باید برای احیا آن‌ها وارد عمل شود. ضمن اینکه صنایع برقی در بین صنایع دیگر نیاز بیشتری به احیا دارد و باید برای آن صنعت سرمایه‌گذار نیز جذب شود.

مدیرعامل شرکت مدیریت سرمایه‌گذاری ملی ایران توصیه خود به ریاست سازمان بورس و اوراق بهادار را اینگونه بیان کرد و گفت:‌ رئیس سازمان بورس باید سیاستی علنی و شفاف را در پیش بگیرد و این موضوع را مطرح کند که قرار نیست در ریزساختارها تغییر زیادی ایجاد شود و در مقابل سیاست علنی را پیش بگیرد. همچنین مداخلات دستوری نیز باید کاهش پیدا کند.