زمانی که نرخ پول در کشورمان بالاتر از نرخ سود صنایع هست، تأمین مالی برای بخش تولید و برای بخش صنعت مشکلات بسیار زیادی تولید می‌کند. ضمن اینکه افزایش هزینه‌های صنایع از جمله اتفاقاتی است که درپی بالا رفتن نرخ تأمین مالی ایجاد می‌شود؛ نقدینگی صنایع در ادامه این روند به سمتی و سویی می‌رود که بتواند از آن هزینه‌های تأمین مالی را جبران کند به‌عنوان مثال بخش بازرگانی و بخش‌هایی این تیپ که امکان جذب نقدینگی بیشتری دارند به عنوان محلی برای جذب تلقی می‌شوند و می‌توانند به‌عنوان بخش سود ده اقتصاد ایران این هزینه‌ها را به شکل آسانتری تقبل کنند. یقین داریم که پول خارج شده از تولید بر تمام مکانیسم‌های تأمین پول از جمله سیستم بانکی، تأمین منابع مالی و حتی جذب نقدینگی از طریق بازار سرمایه، تاثیر می‌گذارد و در مواردی مانند تأمین مالی از بورس، جذب نقدینگی به‌شدت کاهش پیدا می‌کند.
بحث اصلی که عامل همه اتفاقات و آسیب‌هایی که در حوزه تأمین مالی به صنایع وارد شده بدون شک تورم است. زمانی که تورم بسیاری زیادی در کشورمان وجود دارد در مقابل آن مکانیسم‌های موازی نیز به وجود می‌آیند. البته که تمامی این موارد نیز بی مورد نیستند و در حقیقت بخش‌هایی مانند بازرگانی را ناکارآمد و بیهوده تلقی کرد چراکه در تمام جهان موارد این چنینی لازم‌اند اما واقعیت اینکه آنها می‌توانند بر این موج تورمی خیلی راحت‌تر از بخش صنعت و بخش تولید سوار شوند. روندی که تا به این نقطه از آن گذر شده به جایی ختم می‌شود که بخش تجاری اقتصاد نقدینگی بسیری را پمپاژ و ایجاد می‌کند و در جذب نقدینگی نیز بهتر از بخش صنعت و بخش تولید فعال می‌شوند. کاری که دولت می‌تواند در این بخش برای حل مشکلات تأمین مالی صنایع انجام دهد اینکه با تمام توانایی خود تورم و نقدینگی را کنترل و ابزارهای رانتی را حذف کند، مسلم است که تمامی این اتفاق‌ها در بلند مدت منفعت بسیاری را نصیب صنایع می‌کند هرچند که به ظاهر و در کوتاه مدت آسیب‌هایی نیز وارد کند. یکی از ابزارهای رانتی چند نرخی بودن ارز است که شاید دسترسی ارز با نرخ پایین‌تر را برای بازرگانان ممکن سازد اما همین اتفاق که کالای ارزانتر توسط تجار وارد کشور شود به تولید کننده آسیب بسیار زیادی می‌زند.
چند سال است که ابزار نوینی برای تأمین مالی تحت عنوان کرادفاندینگ در ایران نیز ایجاد شده که برای سرمایه در گردش و یا برای انتهای پروژه‌های سرمایه‌گذاری که نیاز دارند تا سریع تأمین مالی شوند و وارد واقع چرخه فعالیت بشوند بسیار مناسب است اما برای سرمایه‌گذاری بلند مدت این شیوه از تأمین مالی نیز کیفیت لازم را ندارد. اکنون گسترش سوخت سبز زاگرس به عنوان یکی از معروف‌ترین تأمین مالی‌ها از بازار سرمایه موضوعی نو است. ضمن اینکه تا قبل از این شرکت‌هایی آی پی او می‌شدند که پنج سال تولید داشتند اما «شگستر» اولین شرکت پروژه در صورتی که بقیه شرکت‌های بورسی یه همچین چیزی رو نداشتن مگر برای طرح توسعه‌ای خود که به نوعی می‌توان این اتفاق را امری مثبت در این حوزه دانست.
-
کیوان شیدانی - مدیرعامل شرکت «شگستر»
-
شماره ۵۷۷ هفته نامه اطلاعات بورس
نظر شما